Donderdag 19/2, 21.40 – 2BE. Greg McLean met Nathan Phillips, Cassandra Magrath en Kestie Morassi. AUS 2005 – Zaterdag 24/2, 22.55 – 2BE. Tom Holland met Chris Sarandon, William Ragsdale, Roddy McDowall, VS 1985.

Een suburbaan schrikfeest met een vampier of een soms extreem gemene en sadistische horrortrip door de Au-stralische outback? Geef ons maar het laatste, want Fright Night mag dan nog kwiek onderhoudend zijn, regisseur Greg McLean weet je in zijn op digitale video opgenomen debuut Wolf Creek echt de daver op het lijf te jagen.

Echt origineel is de opzet van Wolf Creek nochtans niet. Drie jonge twintigers kopen een oude wagen en stuiven over afgelegen Australische wegen naar Queensland en Wolf Creek, een mysterieuze site waar ooit een meteoriet is gecrasht.

In Fright Night komt een aan horrorfilms verslaafde tiener tot de akelige ontdekking dat zijn nieuwe buurman (Chris Sarandon, ooit genomineerd voor een Oscar voor zijn rol als Pacino’s lover in Dog Day Afternoon) een vampier is. Omdat niemand hem wil geloven, schakelt hij de hulp in van een presentator van een tv-horrorshow.

Tom Hollands debuut (later ook verantwoordelijk voor Child’s Play I en als scenarist voor Psycho II) was een van de publieksvriendelijkere Hollywoodfilms uit een periode waarin het genre sterk gedomineerd werd door de populariteit van de nogal grafische ‘ videonasties’. De regie en het sterk door speciale effecten gedomineerde verhaal ogen dan ook nogal berekend.

Hitchcockfan McLean haalde zijn inspiratie voor Wolf Creek uit enkele waargebeurde verhalen én uit de gruwelijke genreklassieker The Texas Chainsaw Massacre (1974). De drie onschuldige backpackers komen immers ver van de beschaving in aanraking met een griezelige psychopaat, een sadistische versie van Crocodile Dundee.

De opbouw en expositie van onze winnaar van dit duel verloopt langzaam, maar eens op de plek van het onheil jaagt McLean de terreur en de martelgruwel razend efficiënt en gewelddadig explosief op. Bovendien volgt hij de regels van het genre niet slaafs en spint hij zijn eigen variatie op de nare en bloederige slasher. Zo weet hij de angst verstikkend efficiënt op de toeschouwer over te brengen. (L.J.)