In afwachting van uw favoriete krimiserie moet u nu al vijf zondagen lang de wekelijkse coup van piraatzender ‘Willy’s en Marjetten’ trotseren: een uit de hand gelopen uitzending door derden waarin DJ Tony, dJ Nico en het in lidwoordloze zinnen raaskallende nieuwsanker Marcel over allerlei lotgevallen in het Meetjesland berichten. FOCUS KNACK ONTHULT HUN WARE IDENTITEITEN: Bart De Pauw, die eerder al zijn Geslacht openbaarde op de buis, en de genaamden Jonas Geirnaert, Jelle De Beule, Lieven Scheire en Koen De Poorter, aka De Neveneffecten. Jawadde Dadde!

Het is in een bepaald louche ogend jeugdhuis in Nijlen dat uw doorgaans welingelichte reporter een van de opnamen voor Willy’s en Marjetten infiltreert. Het duurt niet lang voor wij in het snotje krijgen dat de zogenaamde reportage die er gedraaid wordt opgezet spel is, dat de hoofdrolspelers pruiken dragen en dat daaronder sluwe televisiemakers van Woestijnvis schuilgaan. Op heterdaad betrapt, besluiten ze tot volledige bekentenissen over te gaan. Als bij toeval hebben wij net een bandrecorder bij de hand.

De reacties op de eerste afleveringen van ‘Willy’s en Marjetten’ waren op z’n zachtst gezegd nogal uiteenlopend. Hadden jullie dat verwacht?

Koen De Poorter: Eigenlijk wel. Al heeft het me toch nog gechoqueerd hoe fel de reacties van de verontwaardigde kijkers waren.

Jelle De Beule: Ik begrijp die controverse niet, want Willy’s en Marjetten is in se heel toegankelijke televisie. We mikken op herkenbaarheid, redelijk eenduidige grappen en punchlines. Ik vind dat we heel rechtstreeks op de lach spelen.

Lieven Scheire: Net daarom is die hele discussie een scheet in een fles. In vergelijking met Neveneffecten, het Canvasprogramma, houden we ons nog heel erg in.

Bart De Pauw: We doen inderdaad vaak aan zelfcensuur. Niet uit schrik voor de publieke opinie, maar omdat we er sommige dingen zélf over vinden. Het hypocriete aan de hele zaak is natuurlijk dat mensen op de werkvloer of in de voetbalkantine véél grovere moppen tappen en veel meer vettige klap verkopen dan wij. Maar als je het in primetime op televisie doet, kan het plots niet meer. Ik kan dat echt alleen maar hypocriet noemen.

We doen overigens niet aan gratuite vetzakkerij. Alle grove dingen die gebeuren in Willy’s en Marjetten, hebben een duidelijke context. Neem nu de deejay die op dat trouwfeestje de hele familie beledigt aan de hand van de plaatjes die hij opzet. Hij heeft daar heel duidelijk een reden voor: hij wil wraak nemen op de bruid, die hem zoveel maanden geleden heeft gedumpt.

Jonas Geirnaert: Ik ben vooral geschrokken van de bekrompen mentaliteit van de Vlaamse kijker. In Nederland of Groot-Brittannië wordt er op televisie véél verder gegaan, hoor.

De Pauw: Precies. Wij zijn nog bijzonder braaf in vergelijking met pakweg Little Britain, dat echt koketteert met onnozelheden. Die mannen voeren homo’s in latexpakjes op en laten een oud wijf in het midden van de supermarkt los op de grond zeiken. In Vlaanderen, waar humor à la FC De Kampioenen en Twee Straten Verder de norm is, zijn ze zoiets niet gewend. Maar ja, iemand moet hier de pionier zijn. Kan je daar ‘ (ironisch)‘ bij zetten, voor ik weer heel Vlaanderen over mij heen krijg?

Zou het kunnen dat die verontwaardigde kijkers niet door het gespeelde amateurisme van ‘Willy’s en Marjetten’ heen kijken?

Scheire: Tuurlijk. Neem nu Marcel. Niet te geloven hoeveel mensen ons kwamen vertellen dat die kerel in de keuken duidelijk niet kan acteren. Zo haperig! Zo stuntelig! Al heb ik de indruk dat de ironie stilaan begint door te dringen. Marcel wordt nog een publieksfavoriet!

De Pauw: Sinds Het Geslacht De Pauw weet ik hoe moeilijk het voor de gemiddelde televisiekijker is om aan te voelen wanneer iets met een knipoog bedoeld is. Nochtans is het uitgangspunt van Willy’s en Marjetten er zó ver over dat je er de debiliteit wel van moét inzien.

Toch kunnen jullie het niet laten om de verontwaardigde kijkers nog wat meer op de kast te jagen. In aflevering 3 werd een compilatievideo van ‘Willy’s en Marjetten’ aangeprezen met de vermelding ‘Allemaal gefilmd met uw belastinggeld’. Een weinig subtiele provocatie aan het adres van de boze brievenschrijvers.

Scheire: Daar scheppen wij dan een duivels genoegen in, hé. Ik vind het eenieders recht om Willy’s en Marjetten niet goed te vinden. Maar om nu te gaan beweren dat het programma moet worden verboden en de Neveneffecten gevierendeeld…

De Beule:Alles wat op de VRT te zien is, wordt betaald met belastinggeld. Ik zie niet graag voetbal, maar daarom ga ik nog niet protesteren tegen de voetbalverslaggeving op de VRT. Laat staan dat ik op de site van Sporza mijn beklag ga doen over al die saaie voetbalwedstrijden die met mijn belastinggeld op televisie worden uitgezonden.

Scheire: Het koningshuis kost de belastingbetaler meer dan Willy’s en Marjetten en ze zijn minder grappig dan wij! (hilariteit)

‘Willy’s en Marjetten’ refereert aan de vrije radiozenders van de jaren 80, maar het wil overduidelijk ook iets zeggen over het medium televisie anno 2006.

Scheire: We beschouwen onszelf zeker niet als de grote criticasters van het medium, maar onze ergernis over het huidige televisieaanbod klinkt onvermijdelijk door in Willy’s en Marjetten. Werkelijk iedereen komt tegenwoordig op tv. Zelfs wij!

De parodieën in het item ‘Teevee Idee’ zijn voornamelijk woordspelerige of anderszins plagerige variaties op bestaande formats. Echte persiflages maken jullie niet. Omdat de perversiteit in televisieland niet meer te overtreffen valt?

De Poorter: Die ‘Teevee Ideeën’ zijn doorgaans heel simpele vondsten. Infection Island is gewoon een leuke woordspeling op Temptation Island.

De Pauw: Al geven we daarmee impliciet ook commentaar op dat programma. De deelnemers wordt voortdurend drank opgegoten tot zowat iedereen met iedereen in bed heeft gelegen. Ik kan me best inbeelden dat er dan eens iemand wakker wordt met een branderig gevoel tussen de benen.

De Poorter: Ik moet plots denken aan Geef die hoer een kans, een fictief programma op de al even fictieve Nederlandse televisiezender TV7. Vijf prostituees uit Amsterdam werden achter hun vitrine weggeplukt en in een appartement gestopt om van de drugs af te kicken. De hoer die daarin slaagde, kreeg een villa. De andere vier werden terug bij de pooier afgezet. Het grappige is dat de Bekende Nederlander die dat toen presenteerde, nu een zeer gelijkaardig niet-fictief programma presenteert op Talpa. Zo snel gaat het dus bergaf met de televisie. Toen Bart tien jaar geleden ‘De Echtscheidingsshow’ uitvond in Buiten De Zone, konden we daar nog oprecht bij huiveren. Nu is dat soort formats de norm geworden. Probeer daar nog maar eens over te gaan.

De Pauw: Ze beginnen het ons inderdaad wel moeilijk te maken. Al zal het voor de makers van dergelijke programma’s ook niet meevallen om nog door de dikke laag eelt te geraken die de mensen op hun netvlies ontwikkeld hebben.

Scheire: De makers van Undercover Lover hebben bijvoorbeeld duidelijk zitten zoeken naar manieren om het concept van Temptation Island nóg perverser te maken, maar zijn in al hun ijver op een ongelooflijk saai programma uitgekomen. Het viel me ook op dat ze ongeveer de domste exemplaren van het Vlaamse ras hebben bijeengezet. Je hoort zó de wind van oor tot oor door dat lege hoofd waaien.

De Poorter: Afgelopen zomer heb ik met Gunter Lamoot programma’s zitten bedenken die we zouden deponeren, erop rekenend dat Endemol die programma’s over tien jaar toch zelf gaat maken. Zoals BV’s die zich voor de opbrengst van een paar honderdduizenden sms’jes met een baseballbat de tanden uit hun smoel laten kloppen.

Geheid een hit. Maar wil ‘Willy’s en Marjetten’ ook iets zeggen over de samenleving anno nu? Ik denk maar aan de bijzitster die op de verkiezingsdag in de stembus kotst, waarmee de zogenaamde verzuring aanschouwelijk werd gemaakt.

De Pauw: In zekere zin wel, ja. De tagline van dit programma is: de wereld reduceren tot de dorpsproblematiek. Ik denk dat we met dat uitgangspunt niet eens ver bezijden de waarheid zitten, want het is een evolutie die ik in het echte leven ook zie. Iedereen plooit terug op zijn eigen vierkante meter. Het is mijn stille hoop dat de kijker bij het zien van die sketch over de kotsende bijzitster toch even gaat nadenken, want het is een pure één-op-éénvergelijking. Een beetje zoals die oude taart die in Little Britain met veel smaak op een koekje staat te knabbelen, tot blijkt dat dat koekje werd gemaakt door een lesbische of een zwarte medemens en ze de persoon in kwestie letterlijk onderkotst. De onderliggende boodschap: wat ons vreemd is, daar kotsen we op.

Wel, veel mensen zijn geneigd om alleen dat beeld van die kotsende madam te onthouden. Net zoals men aanneemt dat onze sketch over de pastoor die zijn missen opvrolijkt met goocheltrucjes over het teruglopende kerkbezoek gaat. Terwijl het ons gewoon te doen was om de tragische figuur van die pastoor, die duidelijk liever goochelaar was geworden. Herinner je in dat verband ook de kliniclown die in Het Geslacht De Pauw tegenover de patiënten ranzige moppen vertelt over de Duitse bezetter en de Jodenvervolging. Die sketch gaat niét over de oorlog, maar over de lichtjes onaangepaste kliniclown.

Tot slot, beste Neveneffecten, moeten we het nog even over jullie merkwaardige fascinatie voor dieren hebben. In jullie Canvasprogramma werden met enige regelmaat koeien tot ontploffing gebracht. In ‘Willy’s en Marjetten’ duiken er wéér allerlei beesten op: een hond, een schaap, zelfs een giraf…

Scheire: Die dierenobsessie van ons valt niet meer te ontkennen. De bewijslast is stilaan overweldigend. Eerlijk gezegd hadden we zelf pas na drie afleveringen van Willy’s en Marjetten in de gaten dat we er weer letterlijk een beestenboel van aan het maken waren. Intussen hebben we besloten er een running gag van te maken. Vorige week, bijvoorbeeld, luidde de prijsvraag van Marcel: ‘Hoeveel suikerklontjes kan Marcel verstoppen in deze kip?’ (lacht).

En het dierenrijk is nog lang niet uitgeput, hoor. Van de professionele dierentrainer waarmee we samenwerken, kregen we gisteren een lijst doorgemaild van alle dieren die we nog niet gehad hebben. Een hangbuikzwijn, een emoe, een lama, een grizzlybeer…

De Beule: Die grizzlybeer biedt echt wel perspectieven. (imiteert Marcel) ‘Oei, euh, Marcel linkerwang kwijt’. (hilariteit)

Scheire: Je ziet, we zijn nog niet aan de nieuwe patatjes, hé.

Okidokee pianissimokee!

Door Vincent Byloo