Tussen slapen en waken, daar spelen de popdromen van Jaakko Eino Kalevi zich af. Met dank aan het Finse openbare vervoer.

Het World Economic Forum – u weet wel, het onderonsje in het Zwitserse Davos waar internationale politici en academici schouders schurken met de machtigste bedrijfsleiders ter wereld – heeft geen al te beste reputatie, nobele statuten ten spijt. Om haar schimmige, elitaire imago op te vijzelen publiceert de organisatie regelmatig een studie die haar goede bedoelingen moet staven. De Human Capital Index bijvoorbeeld, een graadmeter waarmee berekend wordt welke landen hun menselijk kapitaal (creativiteit, talent, intellect, vaardigheden) het doeltreffendst benutten. Waar kan een mens zich maximaal ontplooien? België prijkt dit jaar op de 10e plek, Finland staat helemaal bovenaan.

Hij zal het graag lezen, Jaakko Eino Kalevi, niet zo lang geleden nog deeltijds trambestuurder in Helsinki begot, maar in het diepst van zijn gedachtennevels al een hele tijd popster universalis. Vijf albums lang wist Kalevi zijn dagdromen voor het brede publiek te verbergen, tot hij twee jaar geleden op Weird World (een dochteronderneming van Domino) debuteerde met de ep Dreamzone. Rake titel, want ’s mans onderkoelde, loungy songs lijken vanuit een permanente staat van zelfhypnose te zijn opgeborreld. Of zou het puur de Finse natuur zijn, de afwezige manier waarop Kalevi bij popcrooners als Bryan Ferry en Jarvis Cocker aanleunt, hoe de sexy maar gereserveerde achtergrondstemmen voorbijglijden over een kwikzilveren synthesizervlakte, en de saxofoonpartijen het ijle niet doorprikken maar versterken? De longinhoud is trouwens die van ene Jorja Renn, saxofoniste in de band van, jawel, Bryan Ferry.

Maar Kalevi is geen dandy, evenmin bespeuren we een zweem van ironie in zijn muziek. Zelfs niet wanneer Hush Down zich uitstrekt als de gulden middenweg tussen The Alan Parsons Project en Ariel Pink, of wanneer zowel Giorgio Moroder als Jimi Tenor – weet u nog, die andere weirdo uit Finland? – verstopt blijkt te zitten in Deeper Shadows. En afsluiter Ikuinen Purkautumaton Jännite is simpelweg Klaus Schulze op droog ijs.

Misschien zijn het de monotone rondjes die hij in de Finse hoofdstad draaide die de meeste sporen nalaten op dit bundeltje gedistingeerde, mechanische doch gracieuze mijmerliedjes. Zen en de kunst van het tramstelonderhoud. Jaakko Eino Kalevi geeft in elk geval een heel eigen betekenis aan het begrip ‘mafketel’.

JAAKKO EINO KALEVI ***

Jaakko Eino Kalevi

synthpop

Weird World

DOWNLOAD

Deeper Shadows

Say

JEK

JONAS BOEL