Wie weet

Eerste zinnen ‘Dat was de avond dat Liv is verwekt. Op die berg in Toscane.’ Paul kijkt naar zijn gasten.

7 januari 2015: twee terroristen van de Jemenitische afdeling van Al Qaeda dringen de Parijse redactie van Charlie Hebdo binnen en schieten twaalf mensen dood. 8 januari 2015: de Amsterdamse patser Paul – roze hemd onder zijn Armani-pak en een Ferrari in de garage – geeft een verjaardagsfeest. De aanslag sijpelt door in alle gesprekken. Paul heeft zes mensen uitgenodigd: vader Bertrand, broer Philip, dochter Liv, ex Manon, Mohammed, de man met wie zij al zes jaar samenwoont, en Justus, een vriend en collega van Manon die van Bertrand een kamer huurt. Paul moet om meer dan één reden niet van Mohammed hebben, Liv wordt uit de klassenapp gepest door een stel migrantenmeisjes en Manon ziet hoe ook aan de universiteit waar zij werkt vragen over universaliteit en identiteit steeds prangender worden. Er wordt gedronken en geblowd, tot er iets ernstigs gebeurt en het feest uitdraait op een vechtpartij.

Zo begint Jannah Loontjens roman Wie weet, waarin onze algemene radeloosheid centraal staat. Van opleiding filosofe schrijft Loontjens steevast romans die de maatschappij en haar verhalen in vraag stellen. Dat is ook hier het geval, soms iets te veel zelfs, waardoor het boek een hyperintellectualistisch elan krijgt. Gelukkig onderbreekt Loontjens dat nuchtere, rationele en afstand scheppende discours regelmatig door op de verbindende lijfelijkheid van haar personages te wijzen, zoals in een scène waarin Manon terugdenkt aan de geboorte van Liv.

Een roman met heel veel personages stelt de schrijver steevast voor een groot probleem: hoe die te introduceren zonder opsommerig te worden en hoe te verhinderen dat de lezer tussen hen verloren loopt. Loontjens heeft dat bijzonder knap opgelost. Ze begint gewoon haar verhaal en door een detail hier en een kleine toespeling daar vallen de puzzelstukken op hun plaats. Bovendien laat ze ieder hoofdstuk door een ander personage vertellen, in een bijpassende stem, waarbij sommige scènes meermaals, telkens vanuit een ander gezichtspunt worden beschreven.

Net zoals Tom Lanoyes Goddelijke monster-trilogie culmineert in de Witte Mars, eindigt Wie weet met de solidariteitsmars voor de slachtoffers van de Parijse terreur, die twee dagen na de aanslag door Amsterdam trekt. Sommigen lopen mee, anderen zien hem voorbijtrekken, velen beseffen dat er iets is veranderd, maar iedereen weet dat verder samenleven de boodschap is.

Wie weet ***

Jannah Loontjens, Ambo/Anthos, 224 blz., ? 18,99.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content