Het had ons een hoop werk en nog veel meer stress bespaard, maar Paul McCartney is niet de enige die dit najaar naar uw aandacht hengelt. Kort maar goed: vijfentwintig platen die u nog te wachten staan.

Pocket Revolution

9 september

Leaders Of The Free World

12 september

A Bigger Bang

6 september

Takk

12 september

Where You Live

12 september

Back To The Ground

19 september

Siberia

19 september

Prairie Wind

26 september

Black Acetate

26 september

In Space

26 september

Wildflower

26 september

Nite Versions

26 september

Extraordinary Machine

3 oktober

You Could Have It So Much Better…

3 oktober

Throw Don Your Arms

3 oktober

As Is Now

3 oktober

Te bevestigen

17 oktober

Playing The Angel

17 oktober

What I Really Want For Christmas

17 oktober

Te bevestigen

31 oktober

Red Book

31 oktober

No More Sweet Music

14 november

Confessions On A Dancefloor

15 november

My Life In Idlewild

Te bevestigen

Intensive Care

Te bevestigen

1 dEUS

Vergeet Nietzsche, God lééft. Na zes jaar stilte keert dEUS eindelijk terug met Pocket Revolution, de eerste nieuwe plaat sinds The Ideal Crash uit 1999. Enkele weken geleden werden de twaalf nieuwe songs al door een onverlaat naar het internet gelekt – op messageboards weerklinken sindsdien niets dan jubelkreten. In de aanloop naar Pocket Revolution verdwenen drummer Jules De Borgher, bassist Danny Mommens én gitarist Craig Ward. Ze werden vervangen door respectievelijk Stéphane Misseghers (ex-Soulwax), Alan Gevaert (ex-Arno) en Mauro Pawlowski (ex-Evil Superstars).

2 Elbow

‘Coldplay ripped us off but we don’t care!’ Heel even dreigde Elbow het best bewaarde geheim van Groot-Brittannië te worden, maar gelukkig bracht het magistrale Cast Of Thousands daar twee jaar geleden verandering in. De plaat oogstte niets dan superlatieven en werd door Coldplay zelfs bijzonder grondig geplunderd voor X&Y – Chris Martin & Co gingen niet alleen met producer Danton Supple lopen, maar maakten met Fix You ook een schaamteloos doorslagje van Grace Under Pressure. Leaders Of The Free World is een logisch vervolg op Cast OfThousands in klank én beeld: bij de cd hoort een dvd, met daarop een kortfilm voor elke song.

3 Rolling Stones

Out with a bang? Geen idee of dit nu werkelijk hun testament wordt, maar volgens mensen die het kunnen weten is dit de beste Stones-plaat in járen, te vergelijken met meesterwerken als Sticky Fingers en Exile On Main Street uit de golden seventies. A Bigger Bang, de opvolger van het tegenvallende Bridges To Babylon uit 1997, haalde de voorbije weken alle voorpagina’s met Sweet Neo Con, waarin Mick Jagger fors uithaalt naar de Amerikaanse president George Bush: ‘You call yourself a Christian/I call you a hypocrite/You call yourself a patriot/Well, I think you’re full of shit.’

4 Sigur Rós

De treurnis voorbij. Soundgenerator meldde onlangs dat de vierde plaat van Sigur Rós als ‘een kruising tussen Korn en Papa Roach’ zou worden, maar geen paniek. De opvolger van () uit 2002 is meer van hetzelfde maar dan anders en beter, onder meer dankzij een blazerssectie. Titel Takk is IJslands voor ‘dankjewel’ en volgens zanger Jonsi Birgisson – die niet langer in een onbestaande taal zingt – is de plaat een stuk optimistischer dan zijn voorganger. ‘ Takk verhoudt zich tot ons haakjesalbum als de dag tot de nacht. Het klinkt allemaal wat minder melancholisch, zeg maar: blijer.’

5 Tracy Chapman

When the stars line up! Voor haar zevende studioalbum – de opvolger van Let It Rain uit 2002 – versterkte Tracy Chapman zich met een eliteleger aan begeleiders: Flea (Red Hot Chili Peppers) op bas, Joe Gore (Tom Waits) op gitaar, Mitchell Froom (Paul McCartney) achter de keyboards en Tchad Blake (Pearl Jam, Peter Gabriel) in het producersstoeltje. Zélf zorgde Chapman als vanouds voor zang, teksten en akoestische gitaar, en bij één enkel nummer waagde ze zich zelfs aan een streepje klarinet. Chapman: ‘Ik heb een heleboel nieuwe vrienden gemaakt tijdens de opnames van deze plaat. Zelfs met mezelf kon ik het voor één keer uitstekend vinden.’

6 Jamie Cullum

Twentysomething brak alle verkooprecords, maar het heeft er alle schijn van dat opvolger Back To The Ground nóg beter doet. ‘Jazzhobbit’ Jamie Cullum liet zich voor zijn derde album bijstaan door producer Dan The Automator (Gorillaz), songschrijvers Ed Harcourt en Guy Chambers (Robbie Williams), XTC-frontman Andy Partridge en Pharell Williams van The Neptunes en N.E.R.D. Cullum: ‘Wie goed luistert, hoort me braken bij I’m Glad There Is You. Tijdens één van de takes kwam mijn lunch eruit, en dat klonk zo goed dat we het bewaarden. Ik had scampi’s gegeten – vandaar allicht.’

7 Echo & The Bunnymen

Hun back catalogue wordt dezer dagen geplunderd door al wat jong en hip is, en dus gaan Echo & The Bunnymen na een kwarteeuw zelf óók terug naar af. Voor de opvolger van Flowers van drie jaar geleden, deden Ian McCulloh & Co een beroep op oudgediende Hugh Jones, die in 1981 al achter de knoppen zat van doorbraakalbum Heaven Up Here. McCulloh: ‘ Siberia wordt – vanzelfsprekend – onze beste plaat ooit. Ze klinkt rocky en uptempo, zelfs in de trage nummers, en de teksten zijn opnieuw deep as fuck. De titel verwijst naar ons handelsmerk: kilte. We are the band who came in from the cold.‘

8 Neil Young

Tot nog toe was 2005 een annus horribilis voor Neil Young. In april onderging de Canadese treurwilg een operatie aan de hersenen en in juni overleed zijn vader, auteur Scott Young, aan een slepende ziekte. Maar er is ook goed nieuws. Met Prairie Wind maakte Young een opvolger voor Greendale uit 2003, waarop onder meer Emmylou Harris en pedal steel-gitarist Ben Keith te horen zijn (zie: Harvest). Bovendien zal regisseur Jonathan Demme ( Silence Of The Lambs, Philadelphia) opnames maken van de showcases in Nashville – één en ander zou leiden tot een film naar aanleiding van Youngs zestigste verjaardag, op 12 november.

9 John Cale

Back on track! Na Words For The Dying (1989) raakte John Cale op redelijk onnavolgbare wijze de pedalen kwijt, maar sinds Hobo Sabiens (2003) is de founding father van de Velvet Underground weer helemaal zijn magistrale zelve. Voor Black Acetate, zijn tweeëntwintigste soloalbum op datum, riep Cale de hulp in van Herb Graham Jr. (Macy Gray) en Mickey Petralia (Beck, Dandy Warhols, Eels). Op zijn website omschrijft hij zijn dertien nieuwe songs als ‘harde, eigentijdse rock’ – vooruitgeschoven single TurnTheLightsOn doet alvast terugdenken aan Carribean Sunset uit 1984.

10 Big Star

Terug van héél lang weggeweest. Sinds de laatste personeelswissel twaalf jaar geleden bracht Big Star welgeteld één nieuwe song uit: Hot Thing, een bonustrack voor compilatie Big Star Story uit 2003. Maar afgelopen lente dook de flink hertimmerde groep eindelijk opnieuw de studio in, om er met Bob Dylan-producer Jeff Powell hun eerste nieuwe plaat op te nemen sinds Third/Sister Lovers uit 1978. Net als op debuut # 1 Record neemt frontman Alex Chilton de helft van de zanglijnen voor zijn rekening. De andere helft wordt verdeeld tussen drummer Jody Stephens en ‘nieuwkomers’ Jon Auer en Ken Stringfellow van The Posies, die de groep in 1993 vervoegden.

11 Sheryl Crow

Eentje is geentje. Oorspronkelijk wou Sheryl Crow dit najaar twee nieuwe platen op de wereld loslaten ( ‘a pop record and an artist record’) maar het ziet ernaar uit dat we van dat laatste – voorlopig – gespaard zullen blijven. Wildflower is de opvolger van C’Mon, C’Mon (2002) én wordt Crows eerste plaat sinds ze zich voor de koers ging interesseren en mevrouw Lance Armstrong werd. Crow: ‘Ik maak tegenwoordig veel meer liefdesliedjes, omdat ik me gelukkig voel én een geweldige man gevonden heb. Maar er is nog veel meer om inspiratie uit te halen – het zijn interessante tijden voor songschrijvers.’

12 Soulwax

The best of both worlds. Als Soulwax veroverden de broertjes Dewaele België, als 2ManyDJ’s gingen ze de wereld rond, en op hun nieuwe plaat lijmen Stephen en David hun alter ego’s aan elkaar. Op Nite Versions haalt het duo hun laatste Soulwax-album Any Minute Now door de remixer en maken er een dansplaat van. Geen gitaren meer, alleen bas en drums blijven over. Nite Versions is ‘duidelijk voor de nachtclub bestemd’, zeggen de Dewaeles, en zal over enkele maanden ongetwijfeld in alle hippe tenten van deze planeet in het rek staan.

13 Fiona Apple

Back with a vengeance!Extraordinary Machine werd eerst op internet gelekt en lag daarna een hele tijd stof te vergaren, maar wordt dit najaar dan tóch in de winkelrekken verwacht. Voor de opvolger van When The Pawn… (1999) liet ‘de nieuwe Nina Simone’ zich bijstaan door producers Jon Brion (Aimee Mann, Kanye West), Mike Elizondo (Dr. Dre, Snoop Dogg) en Brian Kehew (Beck, Eels). Platenmaatschappij Sony wilde het album aanvankelijk niet uitbrengen wegens ’te weinig potentiële hits’, maar zwichtte uiteindelijk onder druk van de on-linepetitie ‘Free Fiona!’, die meer dan 25.000 handtekeningen verzamelde.

14 Franz Ferdinand

Eendagsvliegen of blijvers? Anderhalf jaar na hun titelloze debuut is het uur van de waarheid aangebroken voor Franz Ferdinand, maar blijkbaar liggen de Schotse artrockers daar zélf allerminst wakker van. Zanger Alex Kapranos: ‘We waren on top of the world toen zoveel mensen onze eerste plaat kochten, maar tijdens de opnames hebben we daar geen moment bij stilgestaan. In de studio denken: ‘Oh boy, we hebben vier nieuwe hits nodig!’ is de beste garantie om met aload of crap weer buiten te komen.’ Op de nieuwe affiches: ‘The best band in Britain comes from… Scotland!’

15 Sinéad O’Connor

Vrouwen! Twee jaar geleden vertelde Sinéad O’Connor nog aan al wie het horen wilde dat ze de muziek ‘voorgoed’ vaarwel had gezegd; deze lente kwam ze doodleuk aanzetten met het nieuws dat ze drie (!) nieuwe platen op stapel heeft staan. De eerste, Throw Down Your Arms, is een verzameling reggaecovers van onder meer Bob Marley, Burning Spear, Lee ‘Scratch’ Perry en Peter Tosh. Een en ander werd in Jamaica opgenomen onder het goedkeurend oor van Sly & Robbie, en volgens O’Connor is de plaat vooral ‘een eerbetoon aan de rastafari’, omdat die ‘weten dat er een verschil is tussen religie en God.’ Alstublieft!

16 Paul Weller

Nauwelijks een jaar na coverplaat Studio 150 keert The Jam-veteraan Paul Weller terug met As Is Now: een album vol nieuwe songs, dat live werd opgenomen in de Wheeler End Studio van Oasis-gitarist Noel Gallagher. Paul Weller: ‘Normaal ben ik bij het begin van de opnames altijd met alles klaar, maar deze keer had ik alleen een paar ruwe ideeën mee. We begonnen meestal rond de middag met een paar drankjes en sigaretten, en jamden dan verder tot een uur of negen. Heel verfrissend om eens op die manier te werken, ook voor de rest van de groep.’

17 The Darkness

Blijkbaar was het dan toch geen grap. Twee jaar na Permission To Land brengen de neo-cockrockers van The Darkness een tweede album uit, dat volgens de jongste berichten Full Of Hits zou gaan heten. Bassist/snor Frankie Poulain verliet de groep halverwege de opnames, Queen-producer Roy Thomas Baker zat de rit wél helemaal uit én liet naar verluidt zelfs een kinderkoor aanrukken. Songschrijver/gitarist Dan Hawkins: ‘Met onze eerste plaat werden we overal uitgelachen, maar ik ben er zeker van dat het deze keer anders zal zijn. Het is niet alleen de plaat van dít jaar, maar ook van de afgelopen twintig jaar.’

18 Depeche Mode

‘Een verrijzenis’, heet zoiets. Toen Dave Gahan twee jaar geleden solo ging met Paper Monsters, haastte iedereen zich om Depeche Mode dood en begraven te verklaren. Ten onrechte, zo blijkt nu, want dit najaar viert de groep uit Essex zijn 25e verjaardag met een nieuwe plaat, die het midden moet houden tussen Violator (1991) en Songs Of Faith And Devotion (1993). Dave Gahan: ‘Vreemd genoeg konden we het in de studio weer uitstekend met elkaar vinden. Tijdens de opnames voor Exciter (2001) was het vaak een dooie boel, maar deze keer hingen we allemaal héél erg aan elkaar.’

19 Brian Wilson

Ho! Ho! Ho! Voor zijn vijfde soloalbum liet Brian Wilson zich als vanouds inspireren door Kerstmis, met updates van Little Saint Nick en The Man With All The Toys, die eerder al te horen waren op The Beach Boys Christmas Album uit 1964. Verder op de tracklist: kerstliedjes van Jimmy Webb ( Christmasey) en Elton Johns hitmachine Bernie Taupin ( What I Really Want For Christmas), afgewisseld met evergreens als Auld Lang Syne, It Came Upon a Midnight Clear, Oh Holy Night en – er zijn nog zekerheden – We Wish You a Merry Christmas.

20 Babyshambles

Making time or breaking time! Door die verrekte tabloids zou een mens het bijna vergeten, maar naast een lief (Kate Moss), een probleem (heroïne) en een strafblad (geweldpleging, diefstal, verboden wapendracht) heeft Pete Doherty ook een nieuw groepje! Volgens de laatste berichten zou het debuut van Babyshambles ‘voor 90 procent’ afgewerkt zijn, en ‘vóór eind oktober’ in de winkelrekken liggen. Een journalist van NME, die al vijf nummers in avant-première mocht beluisteren: ‘It’s a pathetic mess, but a great, fascinating, miraculous, pathetic mess. God, what a mess. What a pathetic, and essential, mess.’

21 Texas

‘Eens je weet wat hits zijn, wil je er steeds meer.’ Careful What You Wish For van twee jaar geleden was een grandioze flop, maar met Red Book wil Sharleen Spiteri terug naar de heydays van White On Blonde uit 1997, dat wereldwijd intussen vijf miljoen keer over de toonbank ging. Voor haar zevende album liet de Schotse zangeres zich versterken door een team songschrijvers en Paul Buchanan van The Blue Nile, met wie ze een duet opnam. Spiteri: ‘Tijdens de opnames ging ik vaak zwemmen in een ijskoud meer vlakbij de studio. It would freeze my brain and kind of make me think.’

22 Hooverphonic

Na het conceptalbum: de programmaverklaring. Aan de opvolger van Hooverphonic Presents Jackie Kane wordt nog volop gesleuteld, maar één ding is zeker: Hooverphonics vijfde plaat zal No More Sweet Music heten, en elf nieuwe songs op de tracklist hebben staan. No More Sweet Music wordt de allereerste Belgische dual disc-release, met een extra schijfje in DVD-kwaliteit, vol remixes en extra’s. Een Vlaamse krant spotte zangeres Geike Arnaert onlangs ‘schaarsgekleed’ in de stationsbuurt van Sint-Niklaas, waar naar verluidt de videoclip werd geschoten voor eerste single You Hurt Me.

23 Madonna

Haar vorige album American Life verkocht voor geen meter, dus moet Confessions On A Dancefloor voor Madonna de plaat van de wederopstanding worden. Er waren de afgelopen maanden geruchten dat The Queen Of Pop zich voor haar elfde album liet inspireren door The Darkness (!) en Franz Ferdinand, maar daar blijkt niets van aan. Met producers Mirwais en Stuart Price maakte ze naar eigen zeggen een ‘all dance record’ vol futuristische disco, ‘zonder ballads of trage songs’, waarop ook Andre 3000 van Outkast te horen zou zijn. Een van de nieuwe nummers zou I Love New York heten, eerste single Hung Up wordt naar verluidt ‘a big feel-good song.’

24 OutKast

Hey ya! Geen idee aan welke drugs ze zitten, maar Big Boi en Andre 3000 van OutKast werken dezer dagen tegelijk aan een soundtrack, een album, een film, een documentaire én een acteercarrière. My Life In Idlewild, de soundtrack van hun gelijknamige debuutfilm over ‘familie, God en werk’, wordt Outkasts eerste plaat sinds hun dubbele doorbraakalbum Speakerboxx/The Love Below van twee jaar geleden. 10 The Hard Way, hun nieuwe studioalbum, wordt pas begin 2006 in de winkelrekken verwacht, maar volgens Big Boi is My Life In Idlewild ‘evengoed een gewone Outkast-plaat.’

25 Robbie Williams

Robbie goes reggae. Drie jaar geleden overwoog Robbie Williams nog om ‘alles op te geven en weer een nobody te worden’, maar blijkbaar kan hij de spotlights toch maar moeilijk missen. Na zijn Greatest Hits van vorig jaar keert de Britse superster dit najaar terug met Intensive Care, zijn eerste nieuwe plaat sinds Escapology uit 2002. Volgens de eerste geruchten zouden de nieuwe nummers ‘een sterke reggae-invloed’ laten horen, en zou Williams volgend jaar ‘zijn grootste tournee tot nog toe’ ondernemen. Of vaste sparring partner Guy Chambers opnieuw alle nummers schreef, is nog niet bekend.

Wouter Van Driessche