Van Vlees en Wiet – Speciaal voor Tom Boonen: het derde seizoen van een tv-reeks waarin niet zo zwaar aan drugsgebruik wordt getild.

Reeks: ***

Extra’s: *

(Sony)

Reeks. Wat Van Vlees en Bloed zo sterk maakte, was de manier waarop de serie personages neerzette die ‘over the top’ waren maar toch herkenbaar bleven. Nu, dat een Vlaamse reeks daarin slaagt, is redelijk uitzonderlijk, maar over de grote plas is het lijstje komische dramaseries die hetzelfde procedé met succes toepassen ondertussen ellenlang. Weeds, over een huismoeder die na de dood van haar man marihuana begint te dealen, is daar maar een van de vele voorbeelden, naast pakweg Six Feet Under, Californication of Dexter.

Op het einde van het tweede seizoen zag het er even penibel uit voor Nancy Botwin (Mary-Louise Parker in de rol van haar leven), toen bleek dat haar tienerzoon met haar voorraad marihuana aan de haal was gegaan, net op het moment dat de Armeense maffia én de zwarte druglord U-Turn in haar keuken stonden om een deal te sluiten. Een en ander eindigde met een scène die zo uit Reservoir Dogs leek te komen en die symbool stond voor de meer absurde weg die de reeks in dat tweede seizoen insloeg. Deze box pikt in op die finale en gaat qua toon helemaal door op het elan. Als Nancy uit haar precaire situatie bevrijd is, krijg je een opeenvolging van ronduit bizarre situaties, waarin de vreemdste personages hun opwachting maken: deze keer is bijvoorbeeld een bijzondere gastrol weggelegd voor Mary-Kate Olsen, als een erg religieus meisje met een verrassende voorkeur voor de betere marihuana.

Soms gaan de schrijvers het een beetje te ver zoeken, zoals in de aflevering waarin neef Andy cateraar wordt op de set van een pornofilm. Daardoor wordt je betrokkenheid als kijker kleiner – net zoals de jachtscènes in Van Vlees en Bloed ook ons geduld op de proef stelden – maar Weeds is en blijft wel een uiterst onderhoudende reeks. Bovendien komt tegen het einde van het seizoen het drama weer volop op de voorgrond, als Nancy en haar gezin door een bosbrand hun leven helemaal moeten omgooien, wat voor reeks 4 alleen maar het beste belooft.

Extra’s. Audiocommentaar, bloopers en enkele korte docu’s (onder meer over de passage van Olsen). Net zoals bij de vorige seizoenen wordt het titelnummer Little Boxes ook ditmaal bij iedere aflevering door een andere artiest ingezongen (onder meer door Randy Newman, Joan Baez en Michael Franti) en sommige van die versies kun je in de extra’s herbeluisteren.

Stefaan Werbrouck