‘Fifty-seven channels and nothin’ on’, zong Bruce Springsteen. Maar had hij het nu over televisie of over de bioscoopzalen die ons in de zomer een dieet van popcornprenten opdringen? Ik weet het niet meer. Ik heb de blockbusterblues.

In een overvolle filmspecial zaniken over een verschraald aanbod, waar slaat dat op? Sloeg het maar nergens op.

Film is geen theater: bioscopen houden geen zomerslaap. Zelfs in juli en augustus komen er elke week nieuwe titels uit, en we hebben ons best gedaan om de interessantste films, ongeacht hun genre of herkomst, voor u op te lijsten en toe te lichten. Maar verkijk u niet op de hoeveelheid, verwacht niet dat het allemaal meesterwerken zijn en ga er niet van uit dat een origineel, grillig kijkstuk als Holy Motors van Leos Carax op de affiche staat van de bioscoop om de hoek. Als u zijn pratende limousines wilt zien, zult u moeten uitzoeken in welke zaal in welke stad de film speelt, vervoer moeten regelen, eventueel een oppas. Dat is een grote inspanning, zeker als de terrasjes lonken en de barbecues branden, er een sportzomer te consumeren is, thuis een nieuwe box van True Blood ligt te wachten en er – wie weet – wel iets te zien is op een van de ondertussen hundred and fifty-seven channels.

Verbeter me zo nodig, maar bioscopen hebben op schouwburgen en concertzalen voor dat je er geen kalender voor nodig hebt. Als het woensdag om acht uur niet past, dan misschien donderdag om twee of dinsdag om vijf. Zo soepel zijn FC Bergman of de Foo Fighters niet. In principe kun je blindelings naar de bioscoop. Er is altijd wel iets dat de moeite loont. Behalve in het midden van de zomer. Dan bestaat het risico dat u van een kale reis terugkomt. Moe word ik van de oprukkende dominantie van de blockbuster. Let wel, dit is geen aanval op het ding op zich: dat een film een paar honderd miljoen dollar gekost heeft, bevolkt is met de populairste acteurs, voorzien is van de strafste speciale effecten en gericht op de massa zegt niets over de kwaliteiten en verdiensten ervan. Er zijn goede blockbusters en er zijn debiele: het probleem is alleen dat de laatste categorie deprimerend veel groter is. Voor elke Jaws, Inception of X-Men 2 is er minstens één Godzilla, één Armageddon, één G.I. Joe: The Rise of Cobra, één Speed 2, één Hangover 2 en vier Transformers.

Hebben we daar last van? Moeten we ons dat aantrekken? Meestal niet. Leven en laten leven. Popcorn moet er zijn. Maar in de zomer nemen de peperdure films vol speciale effecten die de hersenactiviteit reduceren tot ‘en nu de popcorn doorslikken of ik stik’ te veel plaats in. Is dat niet al het geval sinds het succes van Jaws in 1975 de studio’s inspireerde om steeds zwaarder in te zetten op blockbusters en die aan het begin van de zomer te lanceren? In de Verenigde Staten wel, Europa ging daar veel minder in mee. De zomer is hier geen topseizoen voor de bioscoop. In de tijd van korte rokjes en ijsjes had men hier geen zin om de betere films weg te blockbusteren. Helaas schoven we de voorbije jaren steeds meer op in de richting van Amerika. De grote studio’s kunnen het zich bijna niet meer veroorloven om hun grote kanonnen en blikvangers aan de andere kant van de oceaan maanden later uit te brengen. De angst voor piraterij is groot, de consument wil niet wachten op films waar hij al zoveel over gehoord heeft.

Is er een betere oplossing dan hopen dat Ice Age 4, Step Up 4ever en Spider-Man 4 frisser zijn dan die vier doet vermoeden, dat de Total Recall-remake Verhoevens origineel uit het geheugen wist of dat Timur Bekmambetov gelijk heeft dat het een geinig idee is om van president Abraham Lincoln een vampierjager te maken? Wellicht wel, maar ik kan er even niet opkomen. Geveld door de blockbusterblues. In Brussel hadden ze de perfecte remedie. Het verschraalde aanbod bracht bioscoop Cinema Arenberg een dikke twintig jaar geleden op het idee om dan maar zelf een programma in elkaar te knutselen dat helemaal was afgestemd op de fijnproever. De eerste uitgave van het antiblockbusterfestival was meteen goed voor 23.000 tickets. Op den duur kreeg de bioscoop dankzij Ecran Total ’s zomers juist meer volk over de vloer dan de rest van het jaar. Er is dus geen enkele reden om je neer te leggen bij de blockbusterdominantie. Begin dit jaar kreeg de bioscoop in kwestie nieuwe uitbaters. Die durven het voorlopig niet aan om de succesformule van hun voorgangers te hernemen. Wie neemt de handschoen op?

DOOR NIELS RUËLL – ILLUSTRATIE SARAH VANBELLE

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content