Mocht het u zijn ontgaan dat Angelina Jolie behalve grote lippen ook een groot hart heeft, dan zet ze dat graag nog even in de verf met ‘A Mighty Heart’: het waargebeurde verhaal van Mariane Pearl, de vrouw van de in 2002 in Pakistan ontvoerde en onthoofde Wall Street Journalreporter Daniel Pearl. We voelden mevrouw Pitt aan de tand over haar engagement, haar celebritystatus en de gespannen combinatie van Hollywoodglamour en terreurtragiek.

Lippen als luchtmatrassen, aders als staalkabels én een bont klasje kinderen om haar heen. Het is onmiskenbaar de superster Angelina Jolie (32) die ons begroet, en ze is meer dan welkom. Genoeg onderwerpen om over te praten: haar relatie met Hollywoodhunk Brad Pitt bijvoorbeeld, haar bevalling van dochtertje Shiloh Nouvel, haar chronische gekibbel met papa Jon Voight, haar liefdadigheidswerk, haar adoptiekinderen en – het is weer eens wat anders – haar gedurfde carrièrekeuzes de jongste jaren.

Hoewel la jolie Jolie als ’s werelds meest begeerde MILF ( Mother I’d Like to Fuck – wij hebben de term ook niet uitgevonden) de lucratieve blockbusters voor het uitkiezen heeft en een slordige 15 miljoen dollar per film kan vragen, is ze het voorbije jaar alleen te zien geweest in twee geëngageerde off-Hollywood-producties: Robert de Niro’s duistere spionagedrama The Good Shepherd, en nu A Mighty Heart, de documentair ogende verfilming van de memoires van Mariane Pearl, de weduwe van Daniel Pearl.

De Amerikaanse freelancejournaliste en activiste was vijf maanden zwanger toen ze in 2002 haar Joodse echtgenoot verloor. In de Pakistaanse hoofdstad Karachi, waar hij als reporter voor The Wall Street Journal verslag uitbracht over de gespannen politieke situatie, werd hij door fundamentalistische jihadi’s ontvoerd en ter dood gebracht.

‘Een vreselijke historie’, zegt Jolie. ‘Maar wat ik al even pakkend vind, is dat Mariane helemaal geen haat- en wraakgevoelens koestert. Haar verhaal is treurig en optimistisch tegelijk. Het gaat over moed, doorzettingsvermogen en politieke spanningen, maar het is ook een liefdesverhaal, een postume liefdesverklaring aan haar man. Vandaar dat ik zoveel respect heb voor Mariane en haar boek dolgraag wilde verfilmen.’ Enter coproducent Brad Pitt, die met-een de rechten opkocht, zo’n 16 mil-joen dollar bijeenbracht en de Britse guerrillafilmer Michael Winterbottom inhuurde, die eerder al op Pakistaans terrein de politieke docudrama’s In this World en The Road to Guantánamo draaide.

Hoe reageerde Mariane na

de première in Cannes?

Angelina Jolie: Heel goed. We waren enorm nerveus omdat we haar verhaal zo accuraat mogelijk wilden vertellen. Maar ze bleek heel tevreden met de film en ook de reactie van het publiek – dat haar bedankte met een minutenlange ovatie – deed haar zichtbaar deugd. De druk was echt enorm en we stonden achteraf dan ook allemaal te snotteren.

Je deelt haar sociaal engagement. Hebben jullie nog meer gemeen?

Jolie: Ja hoor. Ik bedoel: ik ben niet half zo dapper als zij en ik kan me niet eens voorstellen hoe het voelt om je man in zulke tragische omstandigheden te verliezen. Maar we zijn beiden optimisten, we houden allebei van andere culturen, we zijn jonge moeders en we zijn alle twee ook redelijk onnozel. A Mighty Heart is uiteraard geen lichte kost, maar in het echt is Mariane heel speels en grappig. Je kunt nu eenmaal niet de klok rond zitten treuren, zeker niet als je kleine kinderen moet opvoeden. Daarnet was er bijvoorbeeld nog een fotoshoot met haar en de fotograaf heeft zich kwaad moeten maken omdat ze maar gekke bekken bleef trekken. Hij vond dat niet passen bij zo’n ernstig onderwerp (lacht).

Het ís ook een ongemakkelijke combinatie: we zitten hier in een van de mooiste hotels ter wereld te praten over fundamentalisme en sociale ongelijkheid.

Jolie: Natuurlijk. Maar wat wil je? In deze branche gaan die twee aspecten hand in hand. Je hebt die glamour nodig als je een groot publiek wil bereiken, maar dat wil niet zeggen dat je inhoudelijk uitverkoop moet houden. Zolang je film relevant is, zie ik niet in waarom je je schuldig zou moeten voelen omdat je hier in een designzetel een koffie van tien euro zit te slurpen. Het belangrijkste is: beseffen wat voor bofkont je bent, bescheiden blijven en weten dat het er elders in de wereld minder weelderig toegaat. Ik ben voor deze film in India geweest en ik heb vorig jaar ook een hele poos in Namibië gezeten (waar Jolie op 27 mei 2006 haar dochtertje Shiloh Nouvel Jolie-Pitt ter wereld bracht, veilig verdoken voor de pers; nvdr. ). Daar ben ik nog maar eens met mijn neus op de feiten gedrukt en heb ik kunnen ondervinden dat een acteur geen enkele reden tot klagen heeft. Zelfs niet als de bloedhonden van de rioolpers je achternazitten.

Ondertussen ben je wel een van de best betaalde Hollywoodsterren.

Jolie: Ik doe al jaren vrijwilligerswerk voor UNHCR – het VN-hoogcommissariaat voor de vluchtelingen – en van de miljoenen die Brad en ik verdienen, gaat een groot deel naar het goede doel en naar sociaal geëngageerde films die we zelf produceren, zoals A Mighty Heart. Ik ben als het ware de pooier van mijn eigen roem. Ik gebruik mijn celebritystatus niet om op restaurant de beste tafel te versieren, maar om de wereld een klein beetje beter te maken. Als ik dan in een leuk huis woon en mezelf al eens een folietje permitteer, kan ik daar best mee leven.

Ervaar je de toegenomen politieke spanningen als je de wereld rondreist?

Jolie: Best wel. Het is ondertussen zes jaar dat ik als VN-ambassadrice werk en je merkt toch dat mensen anders reageren op Amerikanen dan vroeger. Toen ik begon, zeiden de mensen me vaak: ‘Amerika is cool’ of ‘Ik wil ook naar Amerika’. Dat soort dingen. Tegenwoordig is die liefde flink bekoeld. Daar zit het buitenlandse beleid van George W. Bush voor veel tussen, maar het blijft doodzonde. De gemiddelde Amerikaan is open en vrijgevig en heeft niks met de haat en oorlogszucht van zijn regering te maken.

De film is gedraaid in Winterbottoms bekende véritéstijl en behalve jij doen er geen bekende acteurs in mee. Was het dan niet riskant om zelf in de huid van Mariane te kruipen?

Jolie: Je bedoelt dat ik te bekend ben en dat mijn aanwezigheid vloekt met het realistische karakter? Daar zat ik aanvankelijk ook mee in, maar da’s de reden waarom we Michael hebben gekozen als regisseur. Brad en ik waren onder de indruk van films als In this World en Welcome to Sarajevo en we wisten dat hij de juiste regisseur was om er een geloofwaardige, oprechte en niet-manipulatieve film van te maken. Hij draait ook compleet anders dan een Hollywoodregisseur. Hij loopt voortdurend met zijn videocamera om je heen en filmt je ook zonder dat je het weet. Hij kan zichzelf ook meesterlijk onzichtbaar maken. Je bent even met een vriendin of een crewlid aan het praten en zonder dat je het weet, staat hij met zijn camera in je nek. Michael zou een prima paparazzo zijn geweest (grijnst). Soms was dat schrikken, vloeken en zweten, maar soms was het ook grappig.

Een voorbeeldje?

Jolie: Aangezien iedereen voortdurend door elkaar liep en Michael met kleine videocamera’s en een beperkte crew werkt, voelde het vaak alsof ik op de set van een goedkope B-film was beland. Voeg daar nog die Indische venten aan toe met hun dikke snorren en het was precies een seventiespornofilm. Fucking hilarious.

En Brad was niet jaloers?

Jolie: Hij heeft de pijn verbeten (lacht).

Brad is producent van de film. Wat heeft hij verder nog voor dit project betekend?

Jolie: Hij is degene die vier jaar geleden met Mariane is gaan praten en haar heeft overtuigd om de rechten te verkopen. Hij was ook babysit tijdens de opnames. Zo gaat het bij ons thuis: als ik werk, doet hij de was en de plas. Als hij werkt, is het mijn beurt. Het is fifty-fifty en hij moet zich verder geen illusies maken (lacht).

De opnames van ‘A Mighty Heart’ verliepen allesbehalve vlekkeloos. Je werd belaagd door duizenden hitsige Indiërs, je bodyguards werden door de politie gearresteerd en Brad Pitt moest zelfs op de Indische tv oproepen tot kalmte. Is het nog leuk om deel uit te maken van ‘Brangelina’?

Jolie: Wij hebben nooit om die hype gevraagd. Weet je dat er hier in dit hotel ook alweer een paar fotografen moesten worden buitengezet? Sommige mensen kunnen blijkbaar geen respect opbrengen voor de privacy van anderen en ik wil absoluut niet dat onze kinderen daar de dupe van worden. Wat India betreft, is er wel veel opgeblazen. Maar meer wil ik daar niet meer over kwijt. Bekijk liever de film.

Doen we.

Door Dave Mestdach l Foto: Kris Dewitte

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content