De dag dat David Bowie stierf, had Van Gils & gasten een Belg in de studio die al jaren bevriend bleek met de Thin White Duke. Waarom heeft die man nooit eerder aandacht gekregen? Zo’n gemiste kans!
Simon Serginart, Groot-Antwerpen
> Wat je zegt, Simon. ’t Is erg dat Bowie moest sterven om erachter te komen dat een van zijn beste makkers al die tijd in België woonde. Veel te bescheiden, die mens. Heeft met Bowie nog Monty Python-sketches nagespeeld, de setlists voor zijn belangrijkste tournees mogen samenstellen, bij hem thuis in New York met de kinderen gespeeld, samen met hem in de sauna gezeten, ’s zondags gepicknickt in Central Park. Maar Lieven Van Gils moest het er allemaal uit sleuren, zelf was hij er nooit over begonnen. De discretie zelve. Maar Lieven, verduiveld straffe diepte-interviewer als hij is, wist hem toch maar mooi te ontfutselen dat hij met nog zo veel ándere rocksterren vriendschappen onderhoudt. Leonard Cohen, Nick Cave en Sade, om er een paar te noemen. Laten we hopen dat ’s lands talkshowredacties niet wachten tot die ook allemaal dood zijn om deze unieke vriend van de sterren nog eens uit te nodigen.
Wacht even. Net nu ongeveer alle kranten en weekbladen van hoofdredacteur veranderd zijn, stapt Yves Desmet ook nog eens over naar Humo? Ik volg het allemaal niet meer. Kun jij me even bijpraten?
Firmin Seghers, Marke
> Alsof ik wél nog kan volgen, Firmin. Er zijn peeskamers aan het Brusselse Noordstation met een minder groot verloop dan sommige redacties. En ik frequenteer voor alle duidelijkheid geen van beide. Als het geen crisis was in medialand, kranten en weekbladen zouden een extra mediaredacteur in dienst moeten nemen om alle transfers te kunnen bijhouden. Amper een paar kwartaalcijfers geleden bleef de transfermarkt nog enigszins overzichtelijk omdat uitgevers gewoon rechtstreekse ruildeals sloten. Humo ruilde zijn hoofdredacteur in voor één van Knack en toen ze na anderhalf jaar doorhadden hoe belachelijk dat was ging die van Knack terug naar Humo en die van Humo terug naar Knack.
Een domme bevlieging. De fout werd rechtgezet. Iedereen content.
Maar dan zakken de kwartaalcijfers nog dieper in het rood – behalve die van Knack dan – en plots wordt het een duiventil. De chef digitale ontwikkeling van De Morgen fladdert ineens naar Humo. De chef showbizz van De Morgen vliegt naar Het Laatste Nieuws. En Joël De Ceulaer suist achtereenvolgens van Knack naar De Standaard, terug naar Knack en uiteindelijk – als hij voor het ter perse gaan niet wéér verhuisd is – naar De Morgen.
Je merkt het, Firmin: de media zijn een steeds kleiner wordend ecosysteem waarbij de minste rimpeling aan het oppervlak een waterval kan veroorzaken. De kleinste vissen schieten dan alle kanten op, maar bij Humo wilden ze blijkbaar een grote zalm. Naar verluidt om van hun blad een weekendbijlage van De Morgen te maken. Logisch dat ze dan bij De Morgen gaan vissen. Ook al omdat ze daar ervaring hebben met weekendbijlagen die niemand leest. Ze hadden natuurlijk voor de algemeen hoofdredacteur kunnen gaan – scoorde onlangs nog een mooie primeur door een uur voor de finale van De slimste mens de naam van de winnaar rond te tweeten – maar die zat onbereikbaar te lunchen bij In De Wulf. En dus werd het opiniërend hoofdredacteur Yves Desmet, want voor zijn pree moesten ze maar vijf Humo-journalisten ontslaan in plaats van acht.
Maar je hebt gelijk, Firmin: veel onwaarschijnlijker kunnen die mediatransfers niet worden, tenzij Pol Van Den Driessche morgen de redactie van De afspraak gaat leiden, natuurlijk.
Waarom is School is Cool niet genomineerd voor de MIA’s?
Lisa Van Aert, Merksem
> Ze zijn op skivakantie.
Stuur uw vragen naar Vincent Byloo: vraaghetaanvincent@knack.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
