Het belangrijkste debuut in onze contreien was vanzelfsprekend Tom Barmans Any Way the Wind Blows, dat Vlaanderen pardoes een eigentijdse cinema leerde kennen. Sam Gabarski’s Le tango des Rashevski en Eugene Greens Le monde vivant waren aan Franstalige zijde niet echt om van op te kijken (al is de laatste bizar genoeg). HHH Dat de Belgische animatie in de lift zit, bleek onder meer uit zijn participatie in twee uitstekende Franse animatiedebuten: Pascal Morelli’s Corto Maltèse: la cour secrète des Arcanes, een sublieme tekenfilm voor volwassenen naar de bekende strip van Hugo Pratt, en Sylvain Chomets maffe Les triplettes de Bellville, die het transatlantisch trouwens prima doet. Bij onze zuiderburen lieten Michel Boujenahs Père et fils en Samuel Benchetrits hippiekomedie Janis and John zich opmerken. HHH Nog zuidelijker was, in tegenstelling tot Ramón Salazars gehypete Piedras, vooral het bescheiden Spaanse kindermishandelingsdrama El Bola van Achero Mañas een superieure start. Ook Spaans gesproken was de eersteling van acteur John Malkovich, The Dancer Upstairs, een bezwerende politieke psychothriller. HHH Andere opgemerkte Europese debuten waren Nói Albinói van IJslander Dagur Kári en vooral Andrei Zvyagintsevs aan Tarkovski herinnerende Le Retour ( Vozvrashcheniye), goed voor de Gouden Leeuw van Venetië. HHH 2003 was ook het jaar van de (weder)geboorte van de Zuid-Amerikaanse film, met fraais uit Mexico, Argentinië en vooral Brazilië. In dat laatste land debuteerde Karim Ainouz met het donkere Madame Satã. HHH In Noord-Amerika kaapte een bios-coopfilmdebutant zelfs de oscar voor de beste film weg: Rob Marshall, regisseur van Broadwaymusicals, zette Bob Fosses Chicago aardig over naar het scherm, al moet men er Catherine Zeta-Jones, Renée Zellweger en Richard Gere bij nemen. De independentspirit nam even bezit van Hollywood, en wel rond de figuur van George Clooney, die acteert in Anthony & Joe Russo’s debuut Welcome To Collinwood, maar zelf ook zijn eerste film aflevert: Confessions of a Dangerous Mind, naar een scenario van Charlie Kaufman. Videoclipmaker Paul Hunter slaat de bal volkomen mis met Bulletproof Monk, maar Jonas Åkerlunds grijnzend puberale (anti)drugsfilm Spun is dan weer een schot in de roos. Even zwart bedoeld, maar lang niet zo doeltreffend is Burr Steers‘ Igby Goes Down, dat Jeff Goldblum opvoert in zijn beste rol sinds járen.

Door Jo Smets.