Visa transit 2

Meer dan dertig jaar geleden ondernam Nicolas de Crécy samen met een neef een avontuurlijke tocht. In een krakkemikkige Citroën Visa reden ze vanuit Frankrijk helemaal naar Turkije. Het schaarse fotomateriaal en de herinneringen, ondertussen al even uitgedund als de haardos van de auteur, dienen in Visa transit als een kapstok voor allerlei getekende overpeinzingen. Destijds stond De Crécy er bijvoorbeeld helemaal niet bij stil dat de kernramp in Tsjernobyl niet zo ver van hun route had plaatsgevonden. Dat vormt de aanzet voor een reisverslag over een kunstfestival in Wit-Rusland vele jaren later, waar de jodiumpillen van zijn collega-kunstenaars hem met de voeten op de grond zetten. In de Visa werd ook een hele bibliotheek meegezeuld en De Crécy neemt de gelegenheid te baat om zijn favoriete schrijver van toen, de als Belg geboren Henri Michaux, op te voeren als een denkbeeldige motorrijder. Ook al is De Crécy een tekenfenomeen met een meteen herkenbare, virtuoze stijl, de sfeer van Visa transit benadert vooral die van een literaire reisreportage.