Gezien op dinsdag 3/5, 23.05 – Canvas. De reeks gaat in oktober van start op Canvas
Eigenlijk is Virus, het laatavondprogramma op Canvas waarin cultfilms, onbekende documentaires of avant-premières te zien zijn, alles wat televisie vandaag vooral probeert niet te zijn. Het is niet voor één gat te vangen – de ene week wordt er een aflevering uit een sf-serie uit de jaren 60 uitgezonden, de andere een documentaire over het Eurovisiesongfestival – en kijkcijfers zijn duidelijk de laatste zorg van de samenstellers. En in een tijd dat de eerste berichten over een nieuw programma vaak al de wereld worden ingestuurd nog voor de camera’s zijn beginnen te draaien, wordt er bij Virus pas op de dag zelf bekendgemaakt wat er die avond op televisie komt. Dit is dus een klein stukje chaos in een wereld waar orde en voorspelbaarheid heersen, en het zou dan ook erg spijtig zijn, mocht het verdwijnen.
De meeste dingen die Virus op het publiek loslaat, zijn eenmalig te bekijken en dus niet meteen geschikt om te bespreken. Dat ligt anders bij Elements, de documentaire die onlangs te zien was. De dertig minuten durende reportage was namelijk een ‘sneak preview’ voor een twaalfdelige reeks die in het najaar op Canvas te zien zal zijn en waarin fotograaf en documentairemaker Dimitri Van Zeebroeck mensen portretteert die een speciale band hebben met de natuurelementen. In deze aflevering ging Van Zeebroeck op bezoek bij Ji Sheng Hui, een glazenwasser in Shanghai. Een man die al vijftien jaar lang elke dag ettelijke tientallen meters boven de grond aan een touw hangt te bungelen, heeft begrijpelijkerwijze een nogal ambivalente verhouding met de natuurelementen. De vaak brandende zon in de grootste stad van China maakt er zijn werk niet aangenamer op, en regen en harde wind – de enige omstandigheden waarin het volgens hem echt te gevaarlijk is om glazen te wassen – zorgen ervoor dat hij geen geld verdient. En dan zwijgen we nog over de zwaartekracht, een natuurelement dat gemiddeld elk jaar enkele collega’s van Ji Sheng Hui uit het leven rukt.
Met zo’n onderwerp had Elements erg melodramatisch kunnen worden, maar Van Zeebroeck – die zelf helemaal op de achtergrond bleef – hield alles heel sober. De prachtige, poëtische beelden van koorddansers op de wolkenkrabbers van Shanghai werden becommentarieerd door Ji Sheng Hui zelf, die nuchter vertelde hoe zijn leven in elkaar zat. Grote emoties waren daarbij niet te bespeuren. Zijn omschrijving van wat hij deed, klonk bijvoorbeeld als volgt: ‘Het werk is iedere dag hetzelfde. Alleen het gebouw verschilt.’ De afstandelijkheid zorgde er echter voor dat de tristesse van Sheng Huis bestaan des te harder aankwam, zoals toen hij bijna terloops vermeldde dat hij eigenlijk liever niet zag dat zijn achttienjarige zoon in het beroep stapte.
De uppercut had Van Zeebroeck helemaal voor het einde bewaard. Toen kwam je te weten dat Sheng Hui na zijn werkdag eigenlijk niemand had om naar terug te keren aangezien zijn vrouw in zijn geboortestad achtergebleven is. Zijn collega en beste vriend woonde nochtans in hetzelfde gebouw, maar na de werkuren hadden de twee weinig contact, omdat de ander nogal teruggetrokken leefde en nog zwijgzamer was dan Sheng Hui zelf. ‘Waarschijnlijk’, zo vertelde Sheng Hui, ‘omdat een van zijn familieleden zes jaar geleden te pletter is gestort.’ Wij vermoeden dat Elements elementaire televisie zal worden.
Lees nog meer recensies en bedenkingen in de blog Testbeeld op KNACKFOCUS .BE
STEFAAN WERBROUCK
‘De afstandelijkheid van ‘Elements’ zorgde ervoor dat de tristesse van Sheng Huis bestaan des te harder aankwam.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
