Villagers

Vrienden van het huis mogen altijd langs de achterdeur binnenkomen. Zo ook Conor O’Brien, die met zijn zesde plaat Fever Dreams wel over de drempel komt gevallen. Bij het ijlende titelnummer wil je handdoeken en ijswater laten aanrukken, maar alles daaromheen werkt zich gaandeweg toch op tot een onvoorspelbare en soms wilde maar immersieve luisterbeleving. The First Day suist omhoog als een fonteinenshow, de orkestrale sprookjespracht van So Simpatico herinnert aan de disneyficatie van Mercury Rev ten tijde van Deserter’s Songs. Van idyllische pianotableaus tot een freejazz-ontbranding, en daartussen elektronische manipulatie: O’Brien poetst er zijn gekende thema’s verlossing en devotie duchtig mee op.