In de politiek heeft Ronald Reagan dan wel het allerhoogste bereikt, in zijn filmcarrière moest ’the great communicator’zich meestal beperken tot een ondersteunende rol. Dat betekent echter niet, zoals meestal verondersteld wordt, dat Reagan niet kon acteren of dat zijn films (ruim vijftig, gemaakt tussen 1937 en 1964) allemaal miskleunen zijn. Daarom, als eerbetoon, de beste vier films van de overleden ex-president.

Dark Victory (1939) Tearjerker met Bette Davis, waarin Reagan de grappige playboy-drankorgel Alec Hamm speelt. Reagan kan zich staande houden naast Humphrey Bogart, die als Ierse jockey volledig miscast werd. Misschien daarom dat Warner – de studio waarvoor Reagan zijn meeste films maakte – de hoofdrol in Casablanca bijna aan Reagan gaf. De geschiedenis had er anders kunnen uitzien.

Knute Rockne: All-American (1940) Als footballspeler George Gipp, die vanop zijn sterfbed de coach toefluistert: ‘Some time when the team is up against it and the breaks are beating the boys, tell them to go out there with all they got and win just one for The Gipper.’De rol bezorgde Reagan bekendheid, en ‘Win one for The Gipper’werd later een van zijn lievelingsslogans.

Kings Row (1942) Algemeen beschouwd als de beste van Reagan – ook hijzelf noemde deze en Knute Rockne als zijn lievelingsfilms. Reagan speelt playboy Drake McHugh die een affaire heeft met de dochter van een dorpschirurg en op een ochtend ontwaakt zonder zijn benen. Zijn reactie: ‘Where’s the rest of me?’, tevens de titel van zijn autobiografie uit 1965 én de pointe van een hoop grappen over Reagan.

The Killers (1964) Na Hellcats of the Navy uit 1957, een komedie waarin hij voor de eerste en enige keer samenspeelde met zijn vrouw Nancy, hield Reagan Hollywood voor bekeken en werkte hij vooral voor tv en reclame. Maar zijn agent kon hem er toch toe overtuigen mee te spelen in dit misdaaddrama van Don Siegel ( Dirty Harry), en Reagan heeft daar altijd spijt van gehad. Want hier is hij voor één keer een slechterik, een maffiabaas met losse handjes die in een scène medespeelster Angie Dickinson klappen geeft. De film wordt geen hit, Reagan zegt Hollywood voorgoed vaarwel en wordt twee jaar later gouverneur van Californië. Toen hem in 1966 gevraagd werd hoe hij als gouverneur zou zijn, was zijn antwoord. ‘I don’t know. I’ve never played a governor.’ (S.W.)

S.W.