Humphrey Bogart in zakformaat – Een tienerserie annex film noir? ‘Veronica Mars’ heeft het allemaal.

Reeks: **** Extra’s: *

Reeks. Onze middelbareschooltijd is behoorlijk vlekkeloos verlopen, zeker als we hem vergelijken met die van Veronica Mars. Deze blonde deerne maakt op de high school van rijkeluisgemeenschap Neptune deel uit van de coolste groep van de speelplaats, tot op een dag haar beste vriendin Lilly vermoord wordt. Veronica’s vader, de plaatselijke sheriff, gaat achter Lilly’s vader aan, een van de steunpilaren van Neptune. Gevolg: iedereen keert zich tegen hem én zijn dochter. Veronica tuimelt van de maatschappelijke ladder, ziet haar moeder thuis vertrekken en wordt op een fuif gedrogeerd en verkracht. Haar vader krijgt zijn ontslag en wordt privé-detective, en in haar vrije tijd moet zijn dochter hem helpen. Om The O.C. te parafraseren: Welcome to Neptune, bitch…

Het concept van Veronica Mars – scholier speelt detective – klinkt behoorlijk melig, en dat Paris Hilton in de tweede aflevering opduikt, wekt ook niet meteen vertrouwen. En toch is deze reeks veel slimmer en inventiever dan het lijkt. Eigenlijk brengt Veronica Mars een mengeling tussen een tienersoap en een film noir, zowel visueel (de serie zit vol hommages aan de klassiekers uit het genre) als inhoudelijk. Veronica is immers een typisch film-noirpersonage: uitgestoten door de rest van de wereld, heel cynisch en afstandelijk, een echte eenzaat die koppig probeert de waarheid naar boven te spitten (in dit geval dus de moord op Lilly oplossen). Ze moet ook voortdurend allerlei kleinere mysteries oplossen, die haar worden aangereikt door haar medeleerlingen, rond een identiteitszwendel bijvoorbeeld of een vertrouwelijke internettest over de seksuele ervaringen van de jongens en meisjes van Neptune High waarvan de resultaten plotseling door iedereen geraadpleegd kunnen worden.

Die aanpak om via een omweg een blik te werpen op de dagelijkse problemen van opgroeiende tieners en de jungle van een high school zorgt ervoor dat deze serie nog het meest doet denken aan Buffy The Vampire Slayer, waar de vampiers ook alleen maar een metafoor waren voor andere dingen. In het eerste seizoen (dat overigens hier in twee delen wordt uitgebracht, de tweede box volgt eind augustus) bereikt Veronica Mars nog niet hetzelfde niveau, maar het scheelt niet veel. Absoluut het ontdekken waard dus, zij het met een kleine reserve: in de VS moest Veronica Mars er immers na drie bejubelde, maar weinig bekeken seizoenen mee ophouden.

Extra’s. Een paar ‘deleted scenes’.

Stefaan Werbrouck