‘Films maken was voor mij geen kinderdroom. Als kind was ik vooral een goede tekenaar. Vervolgens was ik door toedoen van een oom die informatica studeerde vooral met computers bezig. Maar toen kwam Terminator 2: Judgment Day in mijn leven. Ik heb die film wel honderd keer gezien en ben kortfilms beginnen te maken. ’t Is te zeggen: met mijn broers en neven maakten we ‘remakes’ van andere films. Dat was fantastisch.
‘In 2001 moest ik weg uit Zagros, in Iraaks Koerdistan. Ik belandde in België. Tot 2004 volgde ik opleidingen bij de VDAB. In 2004 heb ik me ingeschreven aan de filmschool Sint-Lukas in Brussel. Ik had het moeilijk met de theoretische vakken, maar mijn film in het tweede jaar viel meteen in de prijzen op het Melbourne Kurdish Film Festival. Koerden hebben geen land, maar maken wel goeie films. Je moet er eens op letten hoeveel goede Iraakse en Turkse regisseurs eigenlijk Koerden zijn.
‘Met mijn afstudeerfilm Nan won ik in 2008 een wildcard van het Vlaams Audiovisueel Fonds. Met die 60.000 euro draaide ik Land of the Heroes. Die kortfilm werd geselecteerd voor Berlijn en won er de juryprijs. Onvergetelijk. Baghdad Messi doet het zo mogelijk nog beter. Die kortfilm heeft in zes maanden tijd 75 festivals aangedaan en 20 prijzen gewonnen.
‘Ik voelde me niet altijd even welkom bij mijn medestudenten. Veel Vlamingen zijn afstandelijk en niet zo sociaal. Twee medestudenten hebben ooit zelfs geprobeerd een filmopdracht van mij te verpesten. Achteraf hadden ze daar wel spijt van. Die geslotenheid verbaast me. Wie passief is, heeft niets te vertellen. Veel reizen en veel in contact komen met mensen uit andere culturen is goed voor een filmregisseur. Een vriend van mij is al vier jaar op zoek naar een idee voor een film. Hij heeft niets te vertellen. Van andere Belgen hoor je na één film niets meer omdat ze uitverteld zijn. Daar hebben Koerden geen last van. Wij hebben veel meegemaakt. Ik heb te veel ideeën. Ik kan nooit kiezen.
‘Ik ben van plan later een volledig Belgische film te maken die niets te maken heeft met Koerdistan of mijn cultuur. Ik wil niet dat de mensen kunnen zeggen dat ik altijd films over mijn eigen land maak. Vier jaar geleden zijn twee broers van me naar Koerdistan teruggekeerd. Het gaat daar economisch goed, maar er is geen professioneel filmfonds. Hier wel. Daarom ben ik gebleven. Het VAF is heel professioneel. Het geeft nooit geld op basis van afkomst of origine, kijkt enkel naar het scenario en het cv van de regisseur. Zo hoort het. Ik ben heel blij dat ik in België ben. Op het Internationaal Kortfilmfestival Leuven stel ik straks Bad Hunter voor. Hopelijk is dat mijn laatste kortfilm. Met productiefirma A Private View werk ik de langspeelfilm Zagros uit. In januari vragen we ontwikkelingssteun. Vanaf nu zijn mijn concurrenten dus Felix Van Groeningen en Gouden Palmwinnaars als de broers Dardenne. Dat wordt niet gemakkelijk.’
Sahim Omar Kalifa groeide op in Iraaks Koerdistan. Hij vluchtte en woont tegenwoordig in het Leuvense. Zijn kortfilms Land of the Heroes (2011) en Baghdad Messi (2012) regen de prijzen aan elkaar. Momenteel werkt hij aan wat zijn eerste langspeelfilm moet worden, Zagros.
DOOR NIELS RUËLL
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
