De weg naar de fluttige weekendfilm is geplaveid met nobele intenties. Het beste en het slechtste dat de issuecinema al heeft voortgebracht.

Aids – De grote ziekte met de kleine naam stak de kop op aan het einde van de jaren 70, maar het duurde tot 1993 voor Hollywood het onderwerp aandurfde. FLOP: Philadelphia (1993)

Duffe Oscarprent over een advocaat die met de hulp van een bevooroordeelde collega de strijd aanbindt met de conservatieve bazen die hem ontsloegen toen ze ontdekten dat hij aids had. Het inhuren van The Silence of the Lambs-regisseur Jonathan Demme en protestzangers Bruce Springsteen en Neil Young moesten de street credibility van deze tearjerker de hoogte injagen. Maar het casten van Tom Hanks en Antonio Banderas – ’two of the straightest men on earth’ – deed de geloofwaardigheid geen goed. Er kon amper één kuise kus af.

Top: Les témoins (2007)

André Téchiné vertelt in zijn recentste comédie humaine over de bange begindagen van de aidsepidemie zoals hij die op de eerste rij meemaakte. Geen zeemzoeterig gedoe dus over nichten die urenlang afscheid nemen, maar het rauwe relaas van een vijftal vrijgevochten vrienden die een geliefde plotsklaps zien verdwijnen. Het gejaagde montagetempo accentueert hoe dicht de Dood de protagonisten op de hielen zit en topacteurs als Michel Blanc, Emanuelle Béart en Sami Bouajila zetten enkele fantastische onuitstaanbare personages neer. Vol pathos, maar nooit pathetisch.

Afrika – Het zwarte continent is hot, en dan hebben we het niet alleen over de temperaturen. De laatste jaren kan je zelfs van een heuse Afrikahype in filmland spreken. FLOP: Blood Diamond (2006)

Hét voorbeeld van goede bedoeldingen met behoorlijk zwakzinnige resultaten. Leonardo DiCaprio’s Zuid-Afrikaanse tongval roept herinneringen op aan het ‘The dingo’s got my baby’-Australisch van Meryl Streep in A Cry in the Dark. Regisseur Edward Zwick kan de drang niet weerstaan om zelfs het meest intieme moment zo episch mogelijk in beeld te zetten. En scenarist Charles Leavitt vond het nodig om zijn (achterhaalde) verhaaltje over de jacht op een reusachtige conflictdiamant aan te lengen met subplots over andere hete African issues als kindsoldaten en aidshoertjes.

Top: The Constant Gardener (2005)

Deze verfilming van John Le Carrés boek blinkt op alle gebieden uit. Fernando ‘Cidade de Deus’ Mereilles weet perfect het evenwicht te bewaren tussen het persoonlijke verhaal over de moord op de vrouw van een Britse diplomaat in Kenia en de achterliggende aanklacht tegen het misdadige gedrag van westerse farmabedrijven in Afrika. Ralph Fiennes en Rachel Weisz spelen met verve de gedoemde protagonisten. De producenten hielden het trouwens niet bij woorden en beelden alleen: tijdens de opnames richtten ze het The Constant Gardener Trust op om de buurten waarin ze filmden blijvende steun te verlenen.

Kernenergie – Het gitzwarte Dr. Strangelove uit 1964 blijft de ultieme atoombomprent, maar in de jaren 70 en 80 werden de gevaren van atoomenergie in enkele bloedserieuze films getackeld. FLOP: Silkwood (1984)

Een op ware feiten gebaseerde flick met Meryl Streep waarin de Oscarverzamelaarster een arbeidster uit Oklahoma speelt. Wanneer die op het punt staat een New Yorkse journalist in te lichten over de wanpraktijken in de kerncentrale waar ze werkt, verdwijnt ze spoorloos. La Streep, zangeres-actrice Cher en B-ster Kurt Russell zijn een overtuigend stelletje tragische working class heroes, maar de stijve regie van Mike ‘The Graduate’ Nichols en het fletse scenario van Nora Ephron ( Sleepless in Seattle) zorgen voor meer melo dan drama.

Top: The China Syndrome (1979)

Hitchcockiaanse thriller over wat er allemaal fout kan lopen in een kerncentrale. Levende legende Jane Fonda, The Apartment-ster Jack Lemmon en een nog Botoxvrije Michael Douglas houden hun adem in wanneer zich een nucleaire ramp dreigt te voltrekken. James Bridges ( Bright Lights, Big City) weet het apocalyptische sfeertje er tot op het einde in te houden. Toen de film uitkwam, werd hij afgedaan als vergezochte flauwekul. Het tij keerde toen enkele dagen na de première een echte kernramp ternauwernood vermeden kon worden in Philadelphia. Een strak staaltje van life imitating art!

(S.T.)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content