EEN WOLF IN WOLFSVACHT – Een herder, een kudde schapen en een roedel wolven: ziedaar de dramatis personae van de muzikale fabel die het West-Vlaamse Tomàn op zijn nieuwste plaat presenteert.

Where Wolves Wear Wolf Wear

Postrock

Zeal

Postrock in Vlaanderen. Toegegeven, het klinkt een beetje als ‘democratie in Noord-Korea’ of ‘gastronomie in Nederland’, maar het bestaat wel degelijk. Sla er de twee – ondertussen drie – langspelers van Tomàn maar op na. Nu eens traag voortslepende, dan weer furieus uithalende, maar altijd met catchy hooks morsende postrock is nu al vijf jaar lang hun voornaamste handelsmerk. Op het bedenken van vergezochte concepten na dan.

De platen van Tomàn spelen zich namelijk nooit zomaar in het luchtledige af. Ze vormen een parallel universum, een door ontheemde dieren bevolkte fantasiewereld waarin het voor de luisteraar-bezoeker aangenaam verdwalen is. Misschien hebben we er weer geen snars van begrepen, maar hun nieuwste werkstuk – Where Wolves Wear Wolf Wear – lijkt te draaien om een herder die zijn kudde schapen door een roedel wolven bedreigd ziet. Hij probeert zijn blatende viervoeters van een gewisse dood te redden door zich als een grizzlybeer voor te doen en de bloeddorstige prooidieren middels verregaande method acting op afstand te houden. De heren van Tomàn hebben hun nieuwste plaat deels in Lo-Reninge opgenomen: we begrijpen dat de verbeelding het dan al eens van de realiteit overneemt.

Where Wolves Wear WolfWear is eigenlijk één langgerekt nummer dat louter voor de vorm in zeven tracks is opgedeeld. Binnen dat bestek meandert de plaat langs filmische rock noir, jazzy kamerpop en epische postrock. Het begint allemaal erg broeierig in de stijl van TV On The Radio om dan via een repetitief intermezzo à la Mogwai in een très groovy tussentijdse finale uit te monden. Het tweede deel van de plaat neemt dan weer een omweg langs Pavement en Sonic Youth om vervolgens op een spetterende noise-climax af te stevenen en de luisteraar bij wijze van nazorg nog een zachtmoedige outro te gunnen.

Klinkt het allemaal een beetje zwaar op de hand? Dan kunnen wij u geruststellen. U hoeft de overkoepelende dierenfabel echt niet tot in de kleinste details te bevroeden om van deze plaat te kunnen genieten. En bovendien houden de prominente zang – op de vorige platen van Tomàn zo goed als afwezig – en de altijd strak in het gareel lopende band de luisteraar voortdurend bij de les.

Akkoord: Where Wolves Wear Wolf Wear is geen plaat om, we zeggen maar wat, Rock Werchter mee af te sluiten, maar het is wél een gedurfd en avontuurlijk werkstuk dat een overdonderend applaus verdient. Waar zijn die handen?

Vincent Byloo