‘De Mol’ krijgt de Gouden Roos op het festival van Montreux.

De vraag welk tv-programma Vlaanderen in de ban hield rond de eeuwwisseling is heel eenvoudig te beantwoorden. In 1999 en 2000 stonden de zondagavonden op de buis in het teken van De Mol, het realityprogramma van Woestijnvis waarin enkele gewone Vlamingen op reis gingen met een saboteur in hun midden. De twee reeksen lokten wekelijks meer dan anderhalf miljoen kijkers, en de finale van jaargang twee staat met net geen twee miljoen nieuwsgierigen nog altijd in de top 10 van meest bekeken tv-programma’s sinds de start van de metingen in Vlaanderen.

Samen met het succes kwam ook de media-aandacht, een fenomeen dat tien jaar geleden nog redelijk nieuw was. Vandaag zijn we het al gewoon dat elke wending of blunder in programma’s als Mijn Restaurant of De Slimste Mens ter Wereld de volgende dagen breed uitgesmeerd wordt, maar ten tijde van De Mol was dat veeleer uitzonderlijk. Na afloop van het eerste seizoen begin 1999 mocht Magda ‘De Mol’ echter in het VRT-journaal persoonlijk vertellen hoe ze de opnames beleefd had, en tijdens het tweede seizoen werd het alleen maar doller. Enkele weken voor het einde van de reeks bracht het TV1-nieuws bijvoorbeeld een item over een mol – een echte – die een perfecte cirkel met een diameter van zes meter had gegraven, waarbij Magda – geen echte – werd opgetrommeld om haar deskundige uitleg te geven.

In mei 2000 zorgde De Mol voor nog een andere primeur. Op het prestigieuze tv-festival van Montreux kregen de bedenkers voor het eerste seizoen, dat in de winter van 1998-1999 uitgezonden was, namelijk de Gouden Roos, zowat de hoogste onderscheiding in het Europese tv-gebied. De Mol werd daarmee het allereerste Vlaamse programma dat die prijs kon wegkapen. En het allerlaatste, want niemand uit de Vlaamse televisiewereld kon dat exploot tot nog toe herhalen. Bovendien had een Gouden Roos in 2000 nog net iets meer prestige dan vandaag: sinds 2004 wordt er immers per programmacategorie – reality, quiz, sitcom – een Gouden Roos uitgereikt, terwijl er tien jaar geleden nog maar één algemene prijs was.

Winst in Montreux zorgt ervoor dat buitenlandse tv-producenten extra interesse krijgen in je programmaconcept, al moet het gezegd dat De Mol in mei 2000 al de wereld aan het rondgaan was. Het format is namelijk ook een van de weinige Vlaamse concepten die in het buitenland potten hebben gebroken: in bijna vijftig landen is er een lokale versie van gemaakt, waaronder Australië, Groot-Brittannië, Duitsland en in de Verenigde Staten, waar The Mole vijf seizoenen lang is meegegaan. De meest succesvolle bewerking is die van onze Noorderburen: Wie is… De Mol? ging er al eind 1999 van start en tien jaar en tien seizoenen later loopt het programma er nog altijd. Dat is meer dan wat we kunnen zeggen van het origineel, dat er in 2003 na drie reeksen en ondanks het succes mee opgehouden is.

(S.W.)