The Woman in the Window

Toen Joe Wright zijn eerste versie van deze mysterythriller naar A.J. Finns bestseller aan een verward testpubliek liet zien, werd de maker van Atonement en Darkest Hour door 20th Century Studios meteen weer de montagekamer in gestuurd. Rewrites en reshoots volgden in de hoop de diffuse plot recht te trekken en de suspense alsnog te doen stollen. Tevergeefs. The Woman in the Window is een hopeloos schizofrene, zowel letterlijk als figuurlijk verknipte psychotrip die tegelijk een platte popcornscreamer én een pronkerige, freudiaanse variant op Rear Window wil zijn. Voyeur van dienst is Amy Adams. Ze speelt een kinderpsychologe met pleinvrees die al maanden haar New Yorkse brownstone niet meer heeft verlaten en tijdens het gluren begint te vermoeden dat haar overbuur (Gary Oldman) zijn tienerzoon mishandelt. Of zou ze het zich allemaal inbeelden, nu ze zelf met issues kampt? Het is aandoenlijk (en pijnlijk) om te zien hoeveel sérieux de topcast – met ook Julianne Moore en Tracy Letts – ertegenaan gooit, en als steeds tracht Wright er iets opera-achtigs van te maken met opulente decors, montagetrucs, overvloeiers en cinefiele citaten. Alleen werkt het resultaat eerder op de lachspieren. Arme Joe. Arme Amy.