Duizend-en-een-pracht – De acrobatieën van Fairbanks en de overweldigende decors van Menzies strijden om de hoofdrol in een van de duurste aller stille films.

Film: **** Extra’s: (Living Colour Entertainment)

Film. Bagdad als sprookjesachtige stad en een afvallige moslim die zijn geloof in Allah terugvindt als held: dat moet wel een oude Hollywoodprent zijn! Jawel, in 1924 riep de Arabische stad nog geen beelden van oorlog en terreur op, maar een sfeertje uit Duizend-en-een-nacht. Het ideale decor voor een showcase van de acrobatische kunsten van Douglas Fairbanks (1883-1939), in de hoogjaren van de stille film de ongekroonde koning van Hollywood.

Supervakman Raoul Walsh werd ingehuurd voor de regie van The Thief of Bagdad, wat erop neerkwam dat hij alle wensen van Fairbanks moest inwilligen. Want Fairbanks speelde niet alleen de titelrol: hij produceerde ook, schreef onder een pseudoniem het scenario en deed vooral zijn eigen stunts. En die zijn er bij de vleet in dit verhaaltje over een ordinaire dief die uit liefde voor een mooie prinses zijn leven betert en om haar hart te veroveren een fabelachtige reis onderneemt door woestijnen, onder de zee en op de zevende maan. In ontbloot atletisch bovenlijf en immer gewapend met een onafscheidelijke grijns schuift en glijdt hij door de glinsterende paleizen, kruipt hij op koorden, springt hij op vliegende tapijten en gevleugelde paarden, huppelt hij van de ene reuzenvaas naar de andere. Fairbanks is hier minder een acteur dan een danser. Niet voor niets werd hij de ‘Nijinsky van het witte doek’ genoemd.

‘A feat of motion picture art which has never been equalled’, juichte de New York Times. Superlatieven die niet alleen op de stoute stunts van Fairbanks sloegen, maar ook op de extravagante decors van William Cameron Menzies. Op een terrein van dertig vierkante kilometer van de Pickford-Fairbanksstudio liet de pas 27-jarige Menzies een oriëntaalse stad verrijzen, met de hele mikmak van paleizen, minaretten, moskeeën, steegjes, markpleinen en oosterse bazaars. Menzies verwerkte in zijn fantasie een artnouveauambiance die toen erg in zwang was bij Hollywooddesigners. Maar bovenal veegde hij zijn voeten aan de waarheidsgetrouwheid: ‘Realisme is echt overbodig als we beschikken over al de hulpmiddelen van de camera om effecten te produceren waar alleen dromen kunnen mee wedijveren.’ Daarom opteerde Menzies resoluut voor een larger than life-benadering. Alles lijkt minstens drie maal uitvergroot, niet alleen de gigantische ruimtes, maar ook poorten, deuren, wapens en dagelijkse objecten. De hoogglanzende vloeren waarin de stadsmuren weerspiegelen wekken de indruk dat we naar een zwevende stad zitten te kijken. Wat zelfs aan de massieve decors een lichtvoetigheid geeft die we blijvend met Fairbanks associëren.

Extra’s. Voor de muzikale ondersteuning werd gekozen voor de score (voor orgel) van Gaylord Carter uit 1979 en niet voor de superieure muziek die Carl Davis in de jaren 80 schreef. De kwaliteit van beeld en geluid is behoorlijk, maar helaas bevat de dvd geen enkele extra. De film is zelfs niet ingedeeld in hoofdstukken, zodat je (favoriete) scènes niet eens apart kan bekijken.

Patrick Duynslaegher

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content