THE SPECIALS

THE SPECIALS toen ze nog much too young waren.

WAT?

The Specials, zonder twijfel een groep van haar tijd, maar wel een groep zó denderend goed dat haar muziek drieënhalf decennium later fier overeind blijft, onstuimig wippend op een rocksteadyritme. Als speerpunt van de Engelse skarevival van eind jaren zeventig kneep dit multiraciale ensemble de energie uit punk, voegde dansbaarheid en popmelodieën toe en – essentieel in dat tochtgat over het Kanaal – blies daar een nieuwe modewind overheen. Met pork pie-hoed, dun zwart stropdasje, poloshirt van Fred Perry, tweedelig pak, Dr. Martens-bottines of Frank Wright-loafers was u anno 1980 helemaal het heertje. Het officieuze meesterbrein achter het hele pakket was toetsenist, songschrijver en conceptualist Jerry Dammers, een predikantenzoon op een missie om de cultuur van zwarte rude boys met die van blanke mods, skinheads en punks te verenigen.

GEPREZEN OF VERGUISD?

Dit was dus de tijd waarin Thatcher zich koudweg een weg baande naar het Conservatieve roer, ieder die het woord ‘solidariteit’ durfde te piepen de ogen uitkrabbend. Met name Jerry Dammers vuurde er de werkende klasse songgewijs toe aan op haar qui-vive te zijn. Gebruik pil of condoom, domoor (Too Much Too Young). Wees geen racist, klootzak (Blank Expression). Leef niet alleen voor nachten gedrenkt in goedkoop bier, idioot (Nite Klub). Allemaal ideetjes geïnspireerd door het toenmalige uitgaansleven in provinciaal Engeland – The Specials zelf kwamen overigens uit de wegkwijnende industriestad Coventry. Nogal wiedes dat de jeugd – die overkokende pot van branie, goesting en andere onbezonnenheden – direct mee was.

EN VANDAAG?

Liggen hier drie dubbele heruitgaves te blinken. Begin met de twee warm aanbevolen lp’s opgenomen als The Specials en vervolledig de collectie met het wat onevenwichtige ding dat onder de naam Special AKA werd gebaard (maar wél de wereldsingle Nelson Mandela bevatte), toen Dammers zijn soms dictatoriale visie nog nauwelijks verkocht kreeg aan de rest. De bonus-cd’s lonen voor een keer de moeite, met een vloed aan stomende liveversies (de hele Too Much Too Young-ep is vertegenwoordigd) en John Peel-sessies.

CUI BONO?

De moedige die in één en dezelfde adem iedereen wenst op te sommen die The Specials hoog heeft of had zitten, moet over een bovengemiddelde longcapaciteit beschikken. Gaat-ie: Arctic Monkeys, Amy Winehouse, Damon Albarn, Lily Allen, The Dead 60s, Tricky, Mike Skinner van The Streets, Fishbone, een sporthal of twee vol UK garage-toasters en véél te veel ska-punkbands. Zuurstoffles, hierzo.

THE SPECIALS

Specials ****

More Specials ****

In the Studio ***

ska / pop

2Tone / Chrysalis

KURT BLONDEEL

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content