THE SLEEP OF REASON

Een verdienstelijke titel levert niet altijd een pittige selectie op, zo bewijst het wat brave Politricks in de anders veel vinniger Beursschouwburg.

MARK WALLINGER, 2003

TE ZIEN OP POLITRICKS, BEURSSCHOUWBURG, BRUSSEL, TOT 29/3

In The Sleep of Reason focust Mark Wallinger op een rare gewoonte van wijlen Margaret Thatcher. De voormalige Britse premier had tijdens het speechen de neiging steeds de ogen te sluiten. De oorzaak was naar verluidt een chronisch slaaptekort. Thatcher sliep amper vier uur per nacht. Niet veel voor iemand met een overvolle agenda, maar kennelijk haalde ze de achterstand in terwijl ze aan het werk was. Wallinger ging uit van een speech die Thatcher in 1982 gaf op een congres van haar Conservatieve Partij. Aan het geluid veranderde de Brit niets, maar van het beeldmateriaal hield hij alleen het knipperen over. Dus terwijl de Iron Lady op haar stellige toontje uitweidt over de Falklands, werkgelegenheid, Labour en de media zie je haar enkel met de ogen dicht. Dat levert een vreemde, hypnotiserende video op. De machtshongerige Thatcher lijkt enigszins weg te smelten, alsof de ware aard van iemand verandert wanneer je zijn of haar blik uitvlakt. De Franse president Mitterrand zei ooit over Thatcher dat ze de ogen van Caligula had, maar de mond van Marylin Monroe. Wallingers film bewijst dat de voormalige Franse president meer dan gelijk had, al treffen we de mond van Monroe toch liever aan in het juiste gezicht.

The Sleep of Reason verwijst ook naar een prent van Francisco Goya. De sombere Spanjaard schetste in zijn tijd een slapende man die belaagd werd door een zwerm uilen. De slaap van de rede produceert monsters, schreef hij er in het Spaans bij. Een welluidende gedachte, waarmee Wallinger zijn standpunt ten opzichte van Thatcher verduidelijkt. The Sleep of Reason is een bijzonder werk, al haalde de voormalige Turnerprijswinnaar ooit wel meer uit de kast. Dat hij Thatcher opvoert als een kwetsbaar iemand, werkt niet echt. De poging blijft onbeslist, misschien omdat uit sommige mensen maar bitter weinig menselijkheid te puren valt.

Ook Politricks, de tentoonstelling bij het gelijknamige theaterprogramma van de Beursschouwburg, is een dappere maar niet helemaal overtuigende poging om een beladen onderwerp in te vullen. In tegenstelling tot anders is de opstelling wat mager en misten we de scherpe en frisse selectie die we intussen gewoon waren van de Brusselse ploeg. Talloze kunstenaars hebben werk over politiek en de bijbehorende tricks gemaakt. Mogelijkheden te over dus die vlot hadden kunnen passen bij het veelbelovende uitgangspunt.

ELS FIERS

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content