Op 18 oktober vond in Gent de tweede Focus Festivaldag plaats. Een hele dag lang konden ruim 500 lezers genieten van vijf films, door Patrick Duynslaegher gekozen uit het programma van het Filmfestival. Een greep uit de vele reacties.

Toutes ces belles promesses

Franse film van Jean-Paul Civeyrac, vooraf aangekondigd als ‘de minst toegankelijke keuze’. Anderhalf uur lang gebabbel over grote emoties, het is ’s ochtends vroeg immers niet voor iedereen weggelegd. Toch waren de reacties overwegend positief.

‘Deze film is één brok emotie. De regisseur slaagt erin om de kijker als het ware naar de verschillende vertrekken te loodsen waarin de film zich afspeelt, je kleeft bijna aan de huid van de acteurs, kortom: je leeft echt mee met de personages. Het wordt allemaal prachtig en krachtig verteld en bovendien worden verleden en heden subtiel met elkaar verweven. De acteurs houden het sober, maar de intensiteit waarmee ze het brengen, is er niet minder om. Door deze film heb ik de indruk dat het voor mij hoog tijd is om de, voor mij toch minder bekende, Franse film eens goed onder de loep te nemen.’

Blow Up

Klassieker uit de jaren zestig van Michelangelo Antonioni, die op de Focusdag ingeleid werd door hoofdrolspeelster en grande dame van de Britse cinema Vanessa Redgrave. Blow Up werd evenwel lauw onthaald: sommigen hadden de film al gezien, anderen vonden hem te ontoegankelijk en te traag om ervan te kunnen genieten.

‘ Blow Up van Antonioni had voor mij niet gemoeten. Wellicht was het een mooie kans om Vanessa Redgrave op te voeren, en uiteraard heeft de film zijn verdienste, maar nu komt hij eigenlijk oubollig over. Ik denk dat ook veel mensen deze film al eerder hebben gezien. Dus had hier beter een recente film gestaan.’

Fog of War

Documentaire van Errol Morris met een score van Philip Glass, waarin Robert McNamara, oud-minister van Defensie van de VS, zijn leven vertelt. Sommige lezers vragen zich af of een documentaire thuishoort op een filmdag, maar over het algemeen krijgt Fog of War wel een positieve beoordeling.

‘ Fog of War is een boeiende documentaire waarin McNamara ons in elf ‘lessen’ haarfijn uitlegt wat de basisregels zijn van oorlog en macht. Er wordt een treffend beeld geschetst van een minister met een scherpe kijk op de situatie, van iemand die tracht zijn daden van toen te verantwoorden om een juiste plaats in de geschiedenisboeken op te eisen.’

Clips van Johan Akerlund

En dan de meest controversiële keuze: als vierde film werden enkele videoclips en reclamespots van de Zweedse regisseur Johan Akerlund getoond. De clips zijn keihard en soms shockerend, en de meningen waren dan ook zeer verdeeld. Sommige lezers zijn erg kritisch, ook over de keuze om dit genre aan bod te laten komen, andere bezoekers konden het onderdeel wel smaken.

‘De films van Akerlund waren knap, maar de manier waarop ze aan ons gepresenteerd werden, was niet optimaal. Muziekvideo’s en reclamefilmpjes worden ‘in het gewone leven’ op een andere manier bekeken dan langspeelfilms. Presenteer ze dan ook zo op het festival. Het was beter geweest om de vier andere films af te wisselen met telkens een aantal kortere producties van Ackerlund. Nu was er een duidelijke oververzadiging van steeds dezelfde, bovendien keiharde thema’s.’

Hero

Kungfuprent van Zhang Yimou (zie ook reportage op pagina 8), en blijkbaar de ideale afsluiter van de festivaldag. Want iedereen is het erover eens: Hero is een meesterwerk.

‘ Hero was voor mij de beste film van de dag. Echt prachtig. Een verhaal dat je bezighoudt, en briljant in beeld gezet. Veel beelden blijven gewoon hangen. Toen ik de volgende morgen uit het raam keek en de gele kastanjeboombladeren met tientallen tegelijk naar beneden zag dwarrelen, waande ik me zo terug in de film. Echte cinema.’

Steven Benoit, Ingelmunster