THE PRODIGY SLAAT TERUG. EEN ZEVEN JAAR INGEHOUDEN MEP KOMT EENS ZO HARD AAN.

ALWAYS OUTNUMBEREd, Never Outgunned

(XL Recordings)

The Prodigy ****

We kunnen het nauwelijks geloven. Nadat de release herhaaldelijk werd uitgesteld, ligt hij hier nu toch eindelijk te blinken: de nieuwe cd van The Prodigy, zeven jaar na de vorige, The Fat Of The Land. Toen in 2002 Baby’s Got A Temper als zoethoudertje de ether werd ingestuurd, leek het er even op dat producer Liam Howlett zichzelf weer bij elkaar had geraapt, maar de single drukte hem met de neus op de feiten: zijn muziek was een formule geworden. De pure opwinding van Music For The Jilted Generation was ver weg, dat statement uit 1994 dat het ravepubliek blootstelde aan punkadrenaline en opgeblazen hiphopbeats. Howlett wilde weer een album maken dat even rauw, vettig, trashy en uitgelaten was. En inderdaad, vanaf opener Spitfire krijg je ferme kletsen om de oren. Shoot Down, met de stem van Liam Gallagher en een donderbas van broer Noel, is punk naar de geest van The Stooges, vertaald naar de 21e eeuw. Het Prodigy-brein heeft deze keer met zijn laptop songs geconstrueerd, géén kreten. Opvallend is het sterk uitgewerkte vocale aandeel. Howlett gaf een arsenaal aan gaststemmen een digitale behandeling. Prachtig hoe actrice Juliette Lewis in Hotride de kitschhit Up Up And Away van Fifth Dimension parafraseert en er dan met een PJ Harvey snauw ‘give me a ride’ achteraan gooit. Een even hilarisch hoogtepunt is de bijdrage van Princess Superstar op de tonen van een glockenspiel in Memphis Bells.

In de tracks zit heel wat humor. Vaak haalt Howlett ook subtiel oosterse invloeden binnen, zoals het Arabisch gekruide refrein van Spitfire, de zang van Shahin Badar (destijds al present op Smack My Bitch Up) in Get Up Get Off en de Iraanse melodie in Medusa’s Path. Hij zet alles moeiteloos naar zijn hand, zelfs een baslijn uit Thriller van Michael Jackson, die als basis dient voor The Way It Is, een technotrack van klassieke snit. Behalve in het té schreeuwerige Action Radar en het overbodige You’ll Be Under My Wheels, bewijst Howlett zich opnieuw als meester-bricoleur. Peter Van Dyck

Peter Van Dyck