ARME SCHAPEN. Wat Jon Ronson in zijn tweede boek onthult over een geschifte occulte strekking in het Amerikaanse militaire bestel, is bijna te krankzinnig om waar te zijn.

JON RONSON

PICADOR, HARDBACK, 278 BLZ., a 20,64

The Men Who Stare At Goats

Misschien herinnert u zich brigadier-generaal Jack D. Ripper (gespeeld door Sterling Hayden) in Stanley Kubricks Dr. Strangelove, de geschifte commandant van een nucleaire basis die een atoomoorlog ontketent. Heel ver naast de werkelijkheid zaten Peter George (de auteur van de roman Red Alert waarop de film is gebaseerd) en Kubrick niet met hun geniale satire. Dat bewijst journalist-schrijver en documentairemaker Jon Ronson veertig jaar later. Nadat hij al met Them: Adventures With Extremists hoge ogen gooide, werd The Men Who Stare at Goats dit jaar een even opzienbarende publicatie. Het is een krankzinnig verhaal over irrationele, door occultisme en new-agefantastiek bezeten Amerikaanse militairen. In samenwerking met Channel Four maakte Ronson er overigens een druk bekeken tv-serie van met de toepasselijke titel: The Crazy Rulers of the World.

Wrijft u zich maar even in de ogen voor u dit boek leest ,want sommige feiten die voorafgaan aan George W. Bush’ huidige ‘war on terror’ zijn nauwelijks te vatten. Ronsons verhaal begint bij Uri Geller, de onverwoestbare ‘paranormaal begaafde’. Hij beweerde een telepathische spion voor de Amerikaanse inlichtingendiensten te zijn. Om zijn uitspraak kracht bij te zetten, bracht hij Ronson op het spoor van Albert Stubblebine III. Deze gepensioneerde majoor-generaal leidde vanuit Virginia een soort militair satanisch genootschap en geloofde dat hij door muren kon stappen. Daarnaast is er ook luitenant-kolonel Channon, bedenker van de ‘First Earth Battallion’, een elitetroep die op het einde van de jaren zeventig in PSYOPS (Psychic Operations) was verwikkeld. Channon geloofde dat met kreten, muziek of met ‘psycho-elektrische wapens’ en ‘vlammende ogen’ de vijand klein kon worden gekregen. De leden van de elitetroep werden getraind in het onzichtbaar worden, in het astraal reizen en… het doodstaren van geiten.

De waanzin vond weerklank, zoals de technieken van psychologische oorlogsvoering en foltering van de Amerikaanse overheid nu uitwijzen. Zo werd de in ongenade gevallen vriend-dictator van Panama, Noriega, met loeiharde muziek murw gepest. Tijdens de desastreuze belegering van een sekte in het Texaanse Waco door de FBI (waarbij eerst vier agenten en zes sekteleden werden gedood, en na 59 dagen verwarring sekteleider David Koresh en 74 volgelingen in vlammen opgingen) werd jandorie Fleetwood Mac gebruikt. En jawel, op Guantanamo en in Abu Ghraib gebruikte Uncle Sam een playlist van foltermuziek (Kris Kristofferson was één naam) die later een tienergrap bleek te zijn. Vertel dat maar eens aan de geblinddoekte en geketende ’terroristen’ die – Ronsons verslag is onvergetelijk – helemaal gek werden van de titeldeun ‘I Love You’van de kindertelevisieshow Barney.

Een noodzakelijke ironische afstand siert deze beschrijving van een krankzinnige militaire wereldmacht die van zijn bondgenoten lekker zijn gangetje mag gaan. De glimlach zal u echter snel vergaan en een geit recht in de ogen kijken durft u na het lezen ervan echt niet meer. Jo Smets

Jo Smets

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content