MOORD 2.0 – De Amerikaanse remake van ‘The Killing’ doet het moordonderzoek van Sarah Lund nog eens dunnetjes over.

Reeks: *

Extra’s: **

(20th Century Fox)REEKS Wie het eerste seizoen van de Deense misdaadreeks The Killing al achter de kiezen heeft, zal zich ongetwijfeld afvragen waarom je in godsnaam naar deze Amerikaanse remake zou moeten kijken. Het origineel bevatte immers heel wat elementen – de lange stiltes, het Scandinavische weer… – die zich niet zomaar laten vertalen, en als je toch al weet wie Nanna Birk Larsen heeft vermoord, heb je wellicht niet meteen de drang om nog eens de hele zoektocht uit te zitten.

Aangezien zender AMC (bekend van Mad Men en Breaking Bad) zich enkel op een Amerikaans publiek richt, hoefden de makers met dat soort bezwaren geen rekening te houden, maar ze hebben het wel gedaan. Veel dingen die mee de atmosfeer van het origineel bepaalden, werden immers overgenomen, van het trage tempo over de meteorologische omstandigheden (het verhaal werd verplaatst naar Seattle, waar het evenveel regent als in Kopenhagen) tot de befaamde sweater van het hoofdpersonage. Aan de andere kant werd al van bij de start van de reeks in de VS gezegd dat de moordenaar van het tienermeisje – dat hier Rosie Larsen heet – niet dezelfde zou zijn als in de Deense reeks, zodat ook diegenen die Forbrydelsen – zoals The Killing oorspronkelijk heette – hadden gezien, verrast konden worden. Veena Sud, schrijfster van de remake, maakte in een interview over de verschillen tussen de Deense en Amerikaanse series een vergelijking met jazz, waarin je ‘op basis van dezelfde riff een heel ander verhaal kunt schrijven’. Nu is dat een beetje overdreven, want veel scènes zijn bijna letterlijk een kopie. Het grootste probleem van The Killing US is echter dat op de punten waar de remake wel afwijkt, de verschillen bijna zonder uitzondering een verzwakking vormen.

Eigenlijk heeft Sud de verkeerde riff gebruikt. De Deense reeks was op haar sterkst wanneer ze liet zien wat voor gevolgen de moord op het jonge meisje had op het leven van haar ouders, of hoe de frustraties van het onderzoek begonnen te wegen op de agenten. Die diepmenselijke insteek is in de remake echter voor een groot deel vervangen door vergezochte verhaallijnen over tienerprostitutie en schimmige casino’s, waarmee men tevergeefs de spanning probeert op te drijven. Tegen het einde van het eerste seizoen van Forbrydelsen had je af en toe ook wel het gevoel dat er net iets te veel mogelijke verdachten de revue waren gepasseerd, maar het verhaal van de ouders en dat van rechercheur Sarah Lund hielden je daar bij de les. Deze remake telt in zijn eerste seizoen slechts half zoveel afleveringen als het origineel, maar toch ben je tegen het einde al moe van de vele plotwendingen. Kortom: de sweater van Sarah Lund past haar Amerikaanse tegenhangster nog wel, maar in haar schoenen lopen, dat lukt toch niet.

EXTRA’S Making of, bloopers, gewiste scènes en audiocommentaar.

STEFAAN WERBROUCK