FAST FORWARD Een paar missers, heel veel hits: ‘The Fast Show’ biedt nog altijd de meeste geslaagde grappen voor je geld.

The Fast Show Serie 1 & 2

REEKS: * &* EXTRA’S: * &****

Reeks Van ‘Listen very carefully, I will say this only once’ tot ‘The Bouquet-residence, the lady of the house speaking’: de Britse comedy heeft altijd al een voorliefde gehad voor catchphrases en situaties die aflevering na aflevering haast letterlijk terugkeren. In dat opzicht zou je The Fast Show een hoogtepunt kunnen noemen, want dit is een serie die uit niets anders meer bestaat dan slagzinnen en herhalingen. Paul Whitehouse en Charlie Higson, die elkaar kenden van op de universiteit, kwamen op het idee voor The Fast Show toen ze naar een persconferentie gingen waar de nieuwe sketchshow van hun vriend Harry Enfield werd voorgesteld. De producers lieten er een tape afspelen met een reeks korte fragmentjes, en Whitehouse en Higson vonden die eigenlijk beter dan het echte programma. The Fast Show was geboren: een sketchshow waarin de grappen elkaar in een razend tempo opvolgen (zowat dertig per aflevering), met steeds dezelfde terugkerende personages. Toen de serie in 1994 in Groot-Brittannië op tv kwam, werd ze meteen ongemeen populair en zorgde ze ervoor dat allerlei catchphrases overal opdoken, zoals ‘This week I have been mostly eating (vul hier aan naar believen)’, ‘Anyone fancy a pint?’ of ‘Suits You, Sir!’.

Een reeks ophangen aan herhalingen kan riskant zijn, want voorspelbaarheid is zelden een basis voor goede televisie. Maar veel van de personages die Whitehouse en Higson gecreëerd hebben, zijn zo sterk dat ze bij hun twintigste passage nog steeds grappig zijn. Zoals het ongemakkelijke koppeltje Ted & Ralph, de eeuwige loser Unlucky Alf, Rowley Birkin QC, die zijn onverstaanbare wilde verhalen altijd afsluit met ‘I’m afraid I was very, very drunk’ of Competitive Dad (die twee laatsten duiken trouwens pas vanaf de tweede reeks op). Toch is The Fast Show niet over de hele lijn een schot in de roos: niet alle personages zijn immers even onweerstaanbaar en af en toe zit er zelfs een figuur tussen die je liever ziet gaan dan komen. Gelukkig zijn de mindere momenten echter in een oogwenk voorbij. Kortom: soms ‘brilliant’, nooit minder dan ‘nice’.

Extra’s Bij de eerste reeks zitten een paar interviews met de makers. Serie twee bevat geen extra’s.

Stefaan Werbrouck