SURF’S UP! – U was nog op zoek naar een geschikt plaatje om uw zomerse uitspattingen te begeleiden? The Drums heeft het voor u!

The Drums

Indiepop

Moshi Moshi

Herschep dat oerwoud achter uw huis in de Tuin van Eden die het kan zijn, hengst een parasol in de grond, steek de barbecue aan en trek alvast een blik gerstenat open: de zomerplaat van het jaar est arrivée. Ze is gemaakt door The Drums en vormt de ideale soundtrack bij al uw tuinfeesten, terrasfuiven en andere slemppartijen in open lucht. Een weinig van surfriedels houden is wel een voorwaarde, een zekere genegenheid aan de dag leggen voor all things new wave evenzeer.

Want zo klinkt The Drums: alsof The Cure en The Beach Boys door een speling van de voorzienigheid in hetzelfde repetitiehok zijn beland en dan maar besloten hebben om er samen het beste van te maken. Donkere gitaarlicks haken in bolle basnoten, terwijl de synths een doemerig wijsje aanheffen en Robert Smith op de achtergrond close harmonies met zichzelf uitprobeert. Brian Wilson staat erbij, kijkt ernaar en klapt goedkeurend in de handen – alsof het toeval geen grenzen kent nog eens volledig in de maat ook!

Enfin, zo stellen we het ons alleszins voor als we opener Best Friend horen, een hotsende botsende popsong waarvan we de aha’s al tijdens het tweede refrein luidkeels meekwelen. Idem voor het gezwind voortrazende Me And The Moon, het tot shoegazing aanzettende We Tried en het inmiddels genoegzaam van de radio bekende Let’s Go Surfing, behept met een killer surfriff, een besmettelijk refrein en een fluitsolo waarvoor wijlen Bobbejaan Schoepen zijn Stetson had afgenomen.

Morrissey en The Smiths zijn kennelijk ook goed vertegenwoordigd in de platencollectie van The Drums. I Need Fun In My Life had niet alleen een titel van The Smiths kunnen zijn, zanger Jonathan Pierce imiteert erin ook schaamteloos het ijle stemgeluid van The Mozzer. Met succes overigens, net zoals de nadrukkelijk naar Johnny Marr knipogende riedel in Book of Stories het niveau van de platte epigonie ruimschoots overschrijdt.

Toegegeven, de drie ballads halverwege de plaat zorgen op dit titelloze debuut voor een dipje – het uitgelezen moment om tijdens uw zomerse braspartijen even de frigo bij te vullen – maar voorts zien wij geen enkele reden om dit superieure seizoensproduct níét in huis te halen.

Het is in ieder geval eens iets anders dan dat ellendige Dos cervezas por favor dat nu al wekenlang in ons hoofd kampeert. Vort!

Download

Let’s Go Surfing

Skippin’ Town

I’ll Never Drop My Sword

Vincent Byloo