Film:* Extra’s: (Lime-Lights)

Dvd heeft al veel klassiekers nieuw leven ingeblazen, maar nog belangrijker misschien is dat de digitalisering van het filmpatrimonium vergeten prenten onder de aandacht brengt of zelfs met films op de proppen komt die historisch gegroeide misvattingen corrigeren.

Zo verschijnen er op het nieuwe label Lime-Lights enkele oude Britse films die aantonen hoe onrechtvaardig François Truffaut was toen hij zonder blikken of blozen poneerde dat de termen ‘cinema’ en ‘Brits’ incompatibel zijn. Twee in één box gebundelde films met David Niven demonstreren dat het stiff upper lip-realisme van de Britse film nog altijd zijn oubollige charmes heeft. In The Way Ahead vertelt Carol Reed het klassieke verhaal van een zootje ongeregeld dat dankzij de toewijding van een vaderlijke officier (Niven) omgekneed wordt tot een gedisciplineerd vechtersteam. Oorspronkelijk geconcipieerd als een trainingfilm voor rekruten toont The Way Ahead ook hoezeer de Britse cinema uit de oorlogsjaren vergroeid was met de propagandamachine.

Niven speelt ook een militair in Carrington V.C., maar dit keer is hij een majoor die in vredestijd wordt beschuldigd van verduistering van legerfondsen, voor de krijgsraad moet verschijnen en zijn eigen verdediging opneemt. Regisseur Anthony Asquith (zoon van een eerste minister) tekent een oer-Brits rechtbankdrama, zowel in de karaktertekening (van de militaire types maar ook van de neurotische Mrs. Carrington) als in de claustrofobische actie en het overheersende gevoel van emotionele repressie.

Michael Powell en zijn partner in crime Emeric Pressburger hebben zich nooit aan banden laten leggen door de documentair-realistische traditie van de Britse cinema, en dat kleurt ook een op het oog conventionele oorlogsfilm als The Battle of the River Plate (die samen met drie mindere titels van andere regisseurs een Oorlogsbox vult). Ze brengen het fantastische relaas van de strijd tussen een eskadron Britse schepen en een Duits slagschip dat in de Zuid-Atlantische oceaan alle niet-Duitse schepen tot zinken brengt en, in het nauw gedreven, een toevlucht zoekt in de neutrale haven van Montevideo, Uruguay. Maar van patriottische propaganda kan je hen zeker niet beschuldigen: de galante bevelhebber (Peter Finch) van het nazischip wordt extreem geromantiseerd, want zoals in alle oorlogsfilms van Powell & Pressburger gaat het minder om conflicten tussen naties dan om botsingen tussen idealen.

(P.D.)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content