TERRY REID

TERRY REID, een vergeten klasbak.

WAT?

‘Een krachtige, schuurpapieren blanke soulstem waarvan zowel Rod Stewart als Steve Marriott van The Small Faces bleek om de neus wordt’, schreef collega (J.B.) twee jaar geleden over Terry Reid, een vergeten Britse klasbak. De man die eind jaren zestig zijn vingertoppen éven tegen de eeuwige roem aandrukte, is naderhand tot over zijn oren in de obscuriteit weggezakt. Vanwege zijn fenomenale longinhoud had hij namelijk, eerder dan Robert Plant, het verzoek gekregen om zich bij het combo te voegen dat Led Zeppelin zou worden. Hij bedankte beleefd. Deep Purple kreeg later hetzelfde antwoord. Voor we verdergaan: beeld u even in waartoe dát geleid zou hebben. Songs die nóg ‘beter’ zijn dan Stairway to Heaven en Child in Time, bijvoorbeeld.

GEPREZEN OF VERGUISD?

In 1968 oreerde Aretha Franklin dat er slechts drie boeiende dingen in Engeland gaande waren: The Rolling Stones, The Beatles en Terry Reid. Op haar voorspraak kwam Reid bij het hoog aangeschreven Atlantic Records van Ahmet Ertegun terecht. Vertrouwen dat de 23-jarige zanger-gitarist geenszins beschaamde met het opus River (1973): een verbluffende melange van rock, folk, jazz, bossanova en een mespunt funk die zo naast Van Morrisons Astral Weeks, Traffics The Low Spark of High Heeled Boys of Tim Buckleys Happy Sad mag prijken. Desondanks verdween River tussen de plooien van de tijd, de mythevorming in. Met als voetnoot het gerucht van een dermate hoog vormpeil, daar in die Californische en Londense studio’s, dat Reid gerust een dubbelelpee had kunnen maken.

EN VANDAAG?

The Other Side of the River verzamelt die vergeten opnames: aan de kant geschoven songs waar Reid nooit meer op terugkwam; enkele aardige works in progress; en voorts alternatieve, maar minstens zo overtuigende versies van songs die River wél haalden. Een bonusplaat die niet aan de plaat zelf vasthangt, dus. En bonussen zijn er wel degelijk: Avenue (F# Boogie) voert Ike en Tina Turners vrouwenkoortje The Ikettes op, en Country Brazilian Funk de Latijns-Amerikaanse percussionisten van vriend Gilberto Gil. Voorts krijgen we nog bijdrages van de Amerikaanse rasgitarist David Lindley en van John Lennon-drummer Alan White te horen.

CUI BONO?

Robert Plant, Graham Nash, Eric Burdon, Gilberto Gil, jonkies Michael Kiwanuka en Rumer: allemaal loven ze Terry Reid in Superlungs, een docu over zijn leven en werk waaraan, terwijl u dit leest, nog naarstig wordt gewerkt. Maar The Other Side of the River is al uit op 20 mei.

TERRY REID ***

The Other Side of the River

rock/folk/jazz

Light In The Attic

KURT BLONDEEL

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content