‘Het werd gewoon een beetje te druk.’ Ziedaar het antwoord op het grootste raadsel uit de Vlaamse showbizzwereld van de afgelopen maanden: het afgeblazen huwelijk tussen Wendy van Wanten en haar Franske. En we hebben dit niet van een onbetrouwbare anonieme bron, maar recht uit de mond van de toekomstige bruid zelf. In een recente aflevering van Wendy & Verwanten kreeg de zangeres een hondenkapster op bezoek, en terwijl die de poedel aan het inzepen was, voelde ze zich verplicht om de vraag te stellen die al weken op haar lippen brandde. En wat Wendy niet kwijt kon aan de paparazzi, vertelde ze wel aan de vrouw die de vacht van haar Prutske een flinke beurt gaf. (Als u in de vorige zin een double entendre ziet, dan hebt u écht te veel tijd in het gezelschap van Wendy van Wanten doorgebracht.)

Natuurlijk is het tamelijk ironisch dat een vrouw die eerst de camera’s uitnodigt om haar zoektocht naar een man te filmen én daarna ook nog eens haar leven met die nieuwe partner uitgebreid vast laat leggen, plotseling begint te klagen over een teveel aan druk. Maar het vreemdste is eigenlijk dat je je bij het bekijken van Wendy & Verwanten vooral afvraagt waar al die stress dan wel vandaan moet komen. In de aflevering waarvan sprake zagen we achtereenvolgens hoe Franske samen met Clément een motorgarage ging bezoeken, hoe zoon Dylan met zijn vriendin een vastgoedkantoor binnenstapte en hoe, zoals gezegd, Wendy’s Prutske in bad ging. Om de beroemde woorden van criticus Vivien Mercier in een bespreking van Wachten op Godot te parafraseren: Wendy & Verwanten is een tv-programma waarin niets gebeurt, telkens opnieuw.

Gelukkig loopt er op zondagavond op de VPRO ongeveer gelijktijdig een reeks die zowat de antipode is van Wendy & Verwanten: In Europa, de verfilming van het gelijknamige boek van de Nederlandse journalist Geert Mak, over het Europa van de twintigste eeuw. In Europa is in veel opzichten atypisch voor de televisie van vandaag: de serie heeft echt iets te vertellen en Mak krijgt ruimschoots de tijd om zijn verhaal te doen (de reeks zal uiteindelijk 35 afleveringen tellen). Bovendien gaat hij ervan uit dat je als kijker over een zekere voorkennis beschikt – en dat op een moment dat de meeste tv-makers doen alsof hun publiek net de luiers is ontgroeid.

Het concept is eenvoudig: elke week zet Mak één jaar en één plaats uit de afgelopen eeuw centraal – Sarajevo in 1914 bijvoorbeeld, of Ieper in 1915 – en vertelt waarom die zo belangrijk is geweest in de geschiedenis. Hij beperkt zich echter niet tot een droge opsomming van feiten maar kadert alles in een groter geheel: hij gaat zelf in de steden op zoek naar overblijfselen van toen en interviewt specialisten of mensen die op de een of andere manier betrokken zijn geweest. In de aflevering over de aanslag op Frans Ferdinand in Sarajavo – een gebeurtenis die leidde tot de Eerste Wereldoorlog – ging Mak bijvoorbeeld praten met afstammelingen van zowel Frans Ferdinand als van Gavrilo Princip, de jongeman die de trekker overhaalde. En zo kon hij laten zien hoe die moord van bijna honderd jaar geleden nog altijd zijn sporen nalaat in het Sarajevo van nu en hoe een groot stuk van de recente oorlogen in ex-Joegoslavië terug te voeren zijn op die noodlottige namiddag in 1914.

In Europa doet dus wat een goed geschiedenisprogramma behoort te doen: het laat zien dat je de wereld van vandaag enkel kunt begrijpen als je het verleden kent, en dat niets zich in het luchtledige beweegt. Wel, behalve Wendy en Franske natuurlijk.

Door Stefaan Werbrouck