Soms zou ik willen dat de zenders eens stilstaan bij de kwaliteit van de televisie vandaag, zeker nu de zomer op het scherm weer een maandje te vroeg is begonnen en de déjà-vu zich in de huiskamer heeft genesteld. Maar de bobo’s van de VRT vonden het beter om alvast vooruit te blikken naar hoe de televisie er over enkele jaren zal uitzien, en ze organiseerden een Media Morgen-week. Zodat het publiek zich terdege kan voorbereiden op alle veranderingen die eraan komen, verklaarden ze. Dat men ondertussen ook kon laten zien welke rol er in de toekomst is weggelegd voor de openbare omroep en vooral hoe gewillig de VRT is om die rol te vervullen, was natuurlijk ook handig. Zeker nu er een nieuwe beheersovereenkomst moet worden afgesloten.

Anyway, het sluitstuk van het hele Media Morgen-gedoe was De Grote Zap Voorwaarts, een zondagavondshow waarbij de kijkers hun mediaprofiel konden achterhalen. Wie dertig vragen beantwoordde, kreeg een categorie opgeplakt en kwam te weten welke programma’s hij eigenlijk graag opzet. Toch een geluk dat dit soort onderzoeken bestaan om ons door het tv-landschap te leiden. Ikzelf hecht veel belang aan Status & Knowhow, zo bleek, al is er ook een kant van mij die de Prikkels & het Avontuur niet ongenegen is. Tiens, was de eerste gedachte die in me opkwam. En tevens de enige.

De categorieën werden aanschouwelijk gemaakt door Bart Peeters en Els Dottermans, die telkens een koppeltje speelden dat er volledig in paste. Bij Status & Knowhow zagen we Peeters bijvoorbeeld in pak met een ernstige blik naar een iPod luisteren, terwijl hij een map spreadsheets onder de arm geklemd hield. Dottermans’ vrouw uit Gezelligheid & Contact was dan weer een overjaarse hippie die met een zwaar accent sprak en – gesteld dat de geur-tv al was doorgebroken – ongetwijfeld naar patchoeli rook. Vooraf had Peeters beloofd dat de intermezzo’s een ‘Peulengaleis-achtig’ tintje zouden krijgen. Het Peulengaleis is nog maar een halfjaar geleden gestopt, Bart: we weten heus nog wel hoe het eruitzag.

Bart Peeters dook niet alleen in de tussenfilmpjes op; hij presenteerde – vanzelfsprekend, zou ik bijna zeggen – ook, samen met Jan Van Rompaey, die ze sinds zijn pensioen maar niet uit de VRT-gebouwen weg krijgen. Het duo had een soort komische routine ingeoefend, waarbij Peeters een technische kluns speelde en Van Rompaey de expert die zijn sidekick na iedere blunder opnieuw beloofde dat hij het na de opnames wel eens zou uitleggen. Helaas was het spelletje pas grappig toen Van Rompaey uit zijn rol viel en bij een item over computerspelletjes doodserieus verklaarde: ‘Gamen, zo wordt dat vandaag genoemd.’ Pac-Man heeft net zijn 25e verjaardag gevierd, maar hij mag op zijn twee oren slapen: zijn erfenis is in goede handen.

De Grote Zap Voorwaarts had ook een tros BV’s in de studio uitgenodigd, die live hun mediaprofiel zouden achterhalen. Zij moesten zich bij de aanvang onder de categorie scharen waarvan ze dachten dat die het best bij hen paste, en kregen dan tijdens de uitzending op gezette tijden een voorlopig resultaat van hun test, waarna ze van plaats moesten veranderen. Dat zorgde voor wat gezellig gestommel in het decor – een soort fluorescerend OXO-bord – maar revolutionaire inzichten leverde het niet op. Tussendoor onderwierp Bart Peeters de BV’s ook aan kleine interviewtjes. Wij onthouden daaruit vooral dat Stany Crets en Peter Van den Begin heel graag bij Frank Raes op de sofa zaten, omdat zijn achternaam een schier onuitputtelijke bron van woordspelingen was. Het duo wou bijvoorbeeld wel eens een ‘raesprogramma’ met hem op het getouw zetten, maar dan alleen als de man zelf ‘raesleider’ wou zijn. Ja, wat humor betreft, hield De Grote Zap Voorwaarts de blik stevig op het verleden gericht.

‘Waarop betrap je jezelf het vaakst voor de televisie’, was een van de vragen uit de test. Het gevoel dat steeds sterker in me opkwam – ergernis – stond vreemd genoeg niet tussen de antwoorden.

Door Stefaan Werbrouck