Toen de tv zijn opgang maakte in de jaren vijftig, ging het bioscoopbezoek de dieperik in. Als reactie begonnen filmbonzen te zoeken naar manieren om de mensen uit hun luie zetel te lokken. Drie filmfenomenen uit de fifties.

Drive-In In 1948 waren er 820 drive-ins in de VS, tien jaar later ruim vierduizend (in dezelfde periode sloten 5000 gewone bioscopen hun deuren). Sommige daarvan waren gigantisch, met plaats voor 3000 auto’s én nog een overdekt gedeelte. Een film meepikken in de auto werd een van de meest populaire vrijetijdsbestedingen van de fifties, want dankzij de drive-in konden de jongeren weg van thuis én met hun vriendinnetje alleen in de auto zitten. Hollywood zorgde met plezier voor de films: meestal slechte sciencefiction- en horrorfilms, maar weinig bezoekers leken erom te malen. Tegen de jaren zestig was de rage voorbij.

3-D De 3-D film dateert van 1915, maar het procédé was nooit doorgebroken. In de strijd tegen de tv besloten filmbonzen echter om het nog eens te proberen. In 1952 werd de 3-D-film Bwana Devil uitgebracht, waarin enkele treinarbeiders in Afrika aangevallen werden door leeuwen. ‘A Lion In Your Lap! A Lover In Your Arms’, zo schreeuwde de affiche en mensen kwamen in groten getale op de nieuwigheid af. Experts voorspelden dat 3-D dezelfde gevolgen zou hebben als de ’talkies’ en even werden er ook mainstream- films – zoals Kiss Me Kate of Dial M For Murder – in 3-D vertoond. Omdat men geen oplossing vond voor de praktische problemen – het brilletje, de hoofdpijn achteraf – trokken de gewone versies van die films veel meer mensen, en al snel snapte de filmindustrie de hint. Tegen 1960 was de nieuwigheid eraf en verdween het procédé weer naar de kantlijn.

CinemaScope Eerst dacht de industrie dat de kleurenfilm soelaas zou bieden, maar toen bleek dat de televisie weldra ook naar kleur zou overschakelen, probeerde de industrie op het vlak van het beeldformaat het verschil te maken. De widescreen zoals we die vandaag kennen is daarvan het resultaat. Eerst werd geëxperimenteerd met Cinerama, waarbij men de film met verscheidene camera’s projecteerde. In 1952 kwam This Is Cinerama in de zalen, en die sloeg zo aan dat de grote filmstudio’s over elkaar heen liepen om wide-screen verder te ontwikkelen. Cinerama was echter te complex en te duur; de op-lossing kwam uit Frankrijk, waar Henri Chrétien in de jaren dertig een speciale lens had uitgevonden waarmee een breed beeld op een standaardfilm werd gezet. Twentieth Century Fox kocht in 1952 de rechten op de ‘anamorphoscope’ en doopte het systeem om tot CinemaScope. Een jaar later kwam The Robe in de bioscoop, de eerste film in CinemaScope.

(S.W.)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content