Maandag 15/8, Canvas’Hoe zou het eigenlijk zijn met Julian Assange?’, vroeg ik me af terwijl ik naar de foto’s van de hagelwitte stranden keek waar we die vakantie onze al even hagelwitte lijven hadden neergevlijd. Even hagelwit ook als het haar van Assange, de grote baas van Wiki-leaks. En kijk, alsof ‘TV on demand’ nu telepathisch werkt, zond Canvas een avond later in TED@Canvas een praatje met Assange uit. TED is een mondiaal platform voor boeiende denkers en doeners. Elke week pikt een naar Vlaamse huiskamernormen boeiende denker of doener twee sprekers uit de korf met interessante mensen van TED. Ruth Joos koos Assange. En Ted Porter – een beer van een vent die venten wat minder vent wil laten zijn.
‘Pas op’, begon Joos met een waarschuwing. Het gesprek met Assange was opgenomen vóór Wikileaks de Amerikaanse diplomatieke kranen had opengedraaid en ook vóór Assange verplichte rust had genomen in een huis in Norfolk omdat enkele Zweedse vrouwen hem van allerlei onfraaie seksuele handelingen beschuldigen. ‘Wat niet betekent dat dit interview niet meer relevant is’, waarschuwde Joos nog. Ik zou niet te weten komen hoe het nu is met Assange, maar wel hoe het vroeger met hem was en hoe hij ertoe gekomen is te doen wat hij doet. Volgens Joos zou ik ook het antwoord krijgen op de minstens even prangende vraag of Assange een ordinaire relschopper is of een man met een missie. Ik zou een stukje van zijn ziel te zien krijgen. Ik had nog nooit een ziel gezien, laat staan een stukje ervan. Ik keek dus verder.
TED@Canvas is als winkelen op het internet. Als je geen zin heb om in een te krap hok kleren te passen, laat je die kleren bij jou komen. Als je als zender geen tijd, geld of mensen hebt om anderen te interviewen, koop je de gesprekken aan. Je strikt mensen die je anders nooit zou strikken. Zoals Julian Assange, die evenveel van interviews houdt als een kind van bruine bonen.
Daarom alleen was het verhelderend een Assange te zien in een tijd waarin hij nog een nieuwe held was: de Robin Hood die zich schuilhield achter de virtuele struiken van de informatiesnelweg. ‘Als organisaties veel geld over hebben om informatie te beveiligen, kun je er zeker van zijn dat je iets goeds doet als je die informatie vrijgeeft’, vatte hij de filosofie van Wikileaks samen. Zijn eigen strijdlust verklaarde hij door een disproportioneel groot rechtvaardigheidsgevoel – iets waarvan journalisten nooit genoeg kunnen hebben.
Lichtbrenger of relschopper, vroeg interviewer Chris Anderson bij wijze van slot aan het publiek. Lichtbrenger was het collectieve oordeel, waarop een staande ovatie volgde. Niemand die eraan dacht dat hij zoveel maanden later van held weer mens zou worden. Een mens onder huisarrest omdat hij – zoals de volgende spreker Ted Porter het noemde – zich had gedragen als de typische man die klem zit in de Man Box: respectloos tegenover vrouwen.
Porter is een kruisvaarder tegen seksueel en ander geweld tegen vrouwen. Geweld dat begint bij een opvoeding die jongens leert om sterk, dominant, dapper en nooit bang te zijn. Een supermens dus. ‘Maar’, meent Porter, ‘het is precies angst die de man in zijn Man Box houdt. De angst om geen echte vent te zijn.’ Als er weer geld is op Canvas om eigen interviews te organiseren, is het misschien een idee om Porter en Assange rond de tafel te zetten. Eens bijpraten over het effect op de wereld van de Man Box. Volgens mij heeft Strauss-Kahn ook nog wat gaten in zijn agenda.
Lees nog meer recensies en bedenkingen in de blog Testbeeld op KNACKFOCUS .BE
TINE HENS
‘Het was verhelderend om Assange te zien in een tijd dat hij nog een nieuwe held was’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
