‘We could be heroes, just for one day’, zong David Bowie dertig jaar geleden. Maar wat als je op een dag echt opstaat met Superkrachten? Het overkomt een tiental brave burgers in De nieuwe Amerikaanse succesreeks ‘Heroes’.

In de Verenigde Staten, en vooral in Hollywood, draait alles om looks en beauty. Of zo wil het cliché het toch. Maar twee Amerikaanse tv-personages die met plezier hun gezette kont aan het schoonheidsideaal vegen, zijn in de afgelopen maanden desalniettemin uitgegroeid tot de populairsten van de klas. Aan de ene kant is er ‘Ugly Betty’, een jonge vrouw die in de gelijknamige dramareeks – een soort Desperate Housewives voor fashion victims – een carrière probeert uit te bouwen in de modewereld, ondanks haar overgewicht, de blokjes op haar tanden en haar rupsachtige wenkbrauwen. Aan de andere kant is er Hiro Nakamura, een mollige en sullige Japanse nerd die door tijd en ruimte kan reizen, en daartoe op geregelde tijdstippen een gezicht opzet alsof hij al drie weken geconstipeerd rondloopt en eindelijk verlichting voelt aankomen.

Hiro is een van de hoofdpersonages in Heroes, in de VS de grootste tv-hit van de afgelopen maanden. Heroes is een fantastische serie in beide betekenissen van het woord, een reeks waar de verbeelding aan de macht is. Toen Tim Kring, een veteraan in de tv-industrie die ook al schreef voor Chicago Hope en Crossing Jordan, las hoe in tijden van grote maatschappelijke problemen mensen op zoek gaan naar escapistisch entertainment en superhelden extra populair zijn, kreeg hij het idee om een tv-serie te maken rond dat thema. ‘De problemen in de wereld van vandaag lijken zo gigantisch – broeikaseffect, terrorisme, opdrogende energiebronnen – dat enkel superhelden ze kunnen oplossen’, vertelde hij in een interview. ‘Maar wat als Moeder Natuur in tijden van wereldwijde ellende zelf enkele nieuwe levensvormen zou bedenken om die problemen te lijf te gaan?’

En dus ontdekken in Heroes een tiental personen over de hele wereld (of beter gezegd: in de VS en Japan) op een dag dat ze over een uitzonderlijk talent beschikken: een blonde cheerleader merkt dat wonden bij haar meteen weer dichtgroeien, een verpleger denkt dat hij kan vliegen, een politieagent hoort tijdens een zoektocht naar een ontvoerd meisje de gedachten van het slachtoffer in zijn hoofd en een Japanse computernerd kan door zich heel hard te concentreren door tijd en ruimte reizen. Al snel wordt duidelijk dat de schijnbaar willekeurig uitgekozen individuen hun krachten niet zomaar cadeau hebben gekregen, maar dat ze een hoger doel dienen: ze zullen de wereld redden en voor altijd veranderen. Zoals in elk verhaal over superhelden zijn er natuurlijk ook een paar tegenstanders die stokken in de wielen proberen te steken. In Heroes zijn dat onder meer Horn Rimmed Glasses, de vader van de cheerleader en iemand met meer dan gewone interesse in de mutanten, en een sinistere seriemoordenaar genaamd Sylar.

Held of freak?

Echt origineel kun je zo’n verhaal niet noemen. Van Superman tot Harry Potter, de wereld van comics en cinema zit vol superhelden die een of ander kwaad moeten bedwingen of een catastrofe trachten te verhinderen. Maar Kring gaf zijn serie een eigen invalshoek door consequent de kaart van ‘de gewone man’ te trekken. ‘Ikzelf ben een leek op het gebied van comics’, vertelde hij. ‘En toen ik mijn ideeën voorlegde aan een specialist bleek dat alles wat ik in gedachten had al vijftig keer eerder was gedaan. Dus besloot ik dat de serie niet zou draaien rond het gevecht tussen goed en kwaad, maar rond de personages en de manier waarop ze met hun talent omgingen.’ Daarom zult u lang zoeken naar een stukje spandex, flitsende pakjes of nauwsluitende maillots: de helden in de reeks – die niet voor niets als titel Heroes meekreeg in plaats van Superheroes – zijn alledaagse mensen met een normaal leven, en hun buitengewone krachten zijn niet altijd een cadeau. De eerste afleveringen draaien vooral rond de verschillende helden en hoe ze reageren op hun nieuwe eigenschappen. Hiro is dolblij met zijn talent – hoe zou u zelf zijn als u in een kubus in Tokio naar een computerscherm zat te staren? – maar voor de anderen is het eerder een last. Als cheerleader Claire bijvoorbeeld ontdekt dat ze onkwetsbaar en onsterfelijk is, denkt ze vooral aan de reacties van haar vrienden en vriendinnen op de high school. Het bestaan als superheld is volgens Kring dan ook ‘een metafoor voor de condition humaine. Wie voelt er zich soms geen freak? Wie heeft er niet iets dat hem ongewoon, beschaamd of bang maakt?’

Junkie & de Nerd

Terwijl ze allemaal in het reine komen met hun superkrachten, raken de helden ook met elkaar in contact. Een centrale rol daarbij speelt Mohinder Suresh, een professor in de genetica aan de universiteit van Bombay. De vader van Suresh, eveneens professor in de genetica, deed onderzoek naar het bestaan van ‘mutanten’ met speciale krachten, tot hij vermoord werd. De jongeman besluit zijn levenswerk verder te zetten: in zijn vaders appartement vindt hij aanwijzingen die hem naar New York brengen, en daar wordt hij taxichauffeur. Zijn zoektocht raakt in een stroomversnelling als hij op een dag de verpleger Peter Petrelli moet oppikken. Petrelli ontmoet via zijn job ook Isaac Mendez, een heroïneverslaafde kunstenaar die tijdens zijn ‘highs’ een bijzondere vorm van creativiteit kent. Mendez is tevens de auteur van een comicreeks genaamd 9th Wonders. En wie speelt er daarin de hoofdrol: onze Japanse nerd!

Wellicht denkt u nu: gewone mensen in uitzonderlijke omstandigheden die allemaal op de een of andere manier met elkaar verbonden zijn en samen één groot mysterie moeten oplossen, dat lijkt toch wel zeer goed op een andere succesvolle tv-serie. En daar hebt u helemaal gelijk in: Heroes is, net als veel recente Amerikaanse dramareeksen, ontstaan in de slipstream van Lost. (Damon Lindelof, een van de breinen achter Lost en een goede vriend van Kring, zei in Entertainment Weekly: ‘Toen ik zijn idee hoorde, dacht ik: Fuck, ik wou dat ik daar opgekomen was.’) Kring is er ook heel eerlijk in dat hij met Heroes een groot epos in de lijn van Lost wou maken, met een hele hoop verhalen die in elkaar haken. Zolang het goed gedaan is, kun je daar weinig bezwaren tegen hebben en bij Heroes ís het goed gedaan: de serie zit vol verrassende en emotionele verhaallijnen die een evenwichtig geheel vormen met het achterliggende mysterie – waarom de ‘heroes’ net nu ter wereld zijn gekomen.

Kwistig met mystiek

Bovendien gaat het in de serie echt vooruit. Kring en zijn team van schrijvers hebben immers geleerd uit de fouten van Lost: ‘We hebben vooraf voor onszelf uitgemaakt,’ aldus Kring, ‘dat Heroes geen serie mocht worden waarin je eindeloos moet wachten op antwoorden.’ Ook al zitten er in de afleveringen verborgen tips (er is bijvoorbeeld een bizar teken dat in allerlei vormen terugkeert) en kunnen fans via de website op zoek naar extra aanwijzingen, toch hoef je geen exegeet te zijn om ervan te genieten. Terwijl Lost in het tweede seizoen het ene enigma na het andere raadsel begon te spuien, zijn de makers van Heroes erg gedisciplineerd – voorlopig toch. Het eerste seizoen is opgedeeld in drie grote verhaallijnen, die telkens mooi afgerond worden, en tegen het einde van jaargang één zouden de meeste vragen ook opgelost moeten zijn. De vraag is dan natuurlijk wel: kan Heroes daarna nog verder? De reeks trekt in de VS momenteel wekelijks zowat vijftien miljoen kijkers, de kans is dus klein dat er vlug een streep onder getrokken wordt. Maar voor Kring is dat voorlopig geen probleem: hij had naar eigen zeggen voor de start al scenario’s uitgedacht voor vijf seizoenen ver, met superhelden die over de hele wereld konden opduiken. Volgende week op televisie, binnenkort ook in uw buurt?

Door Stefaan Werbrouck