Vanaf maandag 31/8, Acht

Tot nog toe bracht Acht het kruim van de buitenlandse tv-series op het scherm, maar dit najaar begint de digitale zender ook met zijn eerste eigen productie: het bijzonder geinige Super8, een low budget Vlaamse reeks van twintig afleveringen van telkens vijf minuten over een filmstudent (Mungu Cornelis) die zijn dagen slijt in een verloederde videotheek. Verantwoordelijk voor het zinloze geweld, de gratuite seks én de hernieuwde street credibility van Kevin Janssens zijn regisseurs Jonas Govaerts – tevens gitarist van The Hickey Underworld – en Tim Mielants.

Jullie maakten een reeks over een pas afgestudeerde filmstudent die zijn tijd verdoet in een videotheek in afwachting van zijn grote doorbraak. Klinkt als ‘gebaseerd op een waargebeurd verhaal’.

Jonas Govaerts: Het is wel een tikje autobiografisch, ja. Tim en ik zijn samen afgestudeerd aan Sint-Lukas in 2005, en zowat het enige wat je met dat diploma kunt doen, is in een videotheek werken. Dichter bij Hollywood kom je niet. Het hoofdpersonage van Super8, een ambitieuze loser met plannen voor zijn eigen film, is de realiteit voor haast elke filmstudent. Enkele sketches zijn ook gebaseerd op mijn eigen ervaringen: ik heb nog mensen opgebeld voor een boete van een paar honderden euro, wetende dat ze toch niet zouden betalen. Wees verzekerd: dat zijn de meest ongemakkelijke gesprekken die je kunt voeren.

In de reeks vraagt een klant naar de eerste 21 delen van ‘Catch 22’. Echt gebeurd?

Govaerts: Zo erg was het niet. Maar er is wel eens iemand naar de nieuwe film van de Schotse acteur Seanead O’Connery komen vragen. (Lacht)

De reeks zit tjokvol cinefiele referenties. Vergissen we ons, of zagen we een flard ‘Evil Dead 2’ in de eerste aflevering?

Mielants: Klopt. Acht heeft ons wel gewaarschuwd dat het niet te veel voor insiders mocht zijn, maar we konden het toch niet laten om er hier en daar een verwijzing in te stoppen, onder meer naar de legendarische trappenscène uit Panzerkreuzer Potemkin.

Govaerts: En voor de echte cinefielen: een van de films die actrice Alice Toen dooreen haspelt, is Basket Case, een obscure fantastische horrorfilm uit 1982. Dat is wel de meest extreme verwijzing. Plus: je moet die referenties niet begrijpen om de reeks goed te vinden.

Kevin Janssens, Koen Crucke, Wim Helsen, Maaike Cafmeyer, Iwein Segers: voor een low budget reeks passeert er wel schoon volk in ‘Super8’.

Mielants: Het was anders niet zo moeilijk om ze te overtuigen. Kevin Janssens wilde al langer eens iets anders doen, had hij laten weten. ‘Prima, ik heb wel iets voor u’, heb ik hem gezegd. Waarna we hem harde seks laten hebben met Benny Claessens in de pornoafdeling van de videotheek. (Demonisch lachje) En Koen Crucke hebben we laten verkondigen dat hij ruzie heeft met de man die Samson speelt en gepest wordt op de set. Je ziet: we hebben ons geamuseerd. En ik hoop dat dat er ook van af straalt.

BV’s die zichzelf in de zeik zetten: de vergelijking met het fantastische ‘Extras’ is niet ver weg.

Mielants: Zo begint het wel, maar naarmate de reeks vordert, wordt het verhaal surreëler en surreëler, tot we ontaarden in een web van complottheorieën, bovennatuurlijke krachten en Star Wars-referenties. Je zult wel zien.

Govaerts: We hadden meer Blue in the Face op het oog. Ken je die film? Het is het vervolg op Smoke met Harvey Keitel, en speelt zich af in een sigarettenwinkel waar allemaal bekende mensen over de vloer komen en over onnozele dingen babbelen. Lou Reed die zit te lullen aan de toog over sigaren, zulke dingen. Eigenlijk hadden we veeleer zoiets in gedachten, maar ergens onderweg moeten we het rechte pad zijn kwijtgeraakt. (Lacht)

Geert Zagers