Sinds de muzikale digitalisering bloeien kruisbestuivingen uit Afrika, Azië en de Arabische landen als nooit tevoren. Turkse disco, surfrock uit Thailand, Indonesische freakbeat, Pakistaanse sixtiesfolk of bubblegumpop op z’n Vietnamees: je kunt het zo gek niet bedenken of er bestaan een blog en platenlabel die deze exotische parels van onder het stof halen. Enkele startertips!
NIGER: GROUP DOUEH
In navolging van Tinariwen leek het wel alsof er onder elke steen in de Sahara woestijnrockers verstopt zaten. De psychedelische uitspattingen van Group Inerane en het door gitaarheld Omar Moctar geleide Group Bombino zitten braaf in het zandspoor van de Toearegs, maar Group Doueh is een klasse apart. In de woorden van Mauro, die hen in onze Festivalspecial met stip op zijn droomaffiche noteerde: ‘Group Doueh bestaat uit 65-jarige vrouwen, een paar Ike Turner-lookalikes en een gastje van zestien op synthesizer. Ze brengen psychedelische islamfunk van en voor 7 tot 77 jaar.’
SYRIË: OMAR SOULEYMAN
De enigmatische grootmeester van de dabkebeats uit Noord-Syrië brengt een opzwepende mix aan folkloristische dansstijlen, samengeharkt uit Irak, Turkije en Koerdistan. De man begon als mc op huwelijksfeesten, maar wordt nu op handen gedragen in westerse techno- en elektrokringen. Met dank aan de hyperkinetische, door Yamahakeyboards gestuurde beats en razendsnel betokkelde snaarinstrumenten. Werd onlangs door Björk verzocht om enkele songs uit haar nieuwe album Biophilia te remixen, en speelt op 18 september (autoloze zondag!) gratis ten dans in de AB.
IRAN: KOUROSH YAGHMAEI
Perzische singer-songwriter van wie pas Back From The Brink verscheen, een uitgebreide retrospectieve met als ondertitel: Pre-Revolution Psychedelic Rock From Iran: 1973-1979. De academisch opgeleide gitarist haalde begin jaren 60 inspiratie bij groepen als The Monkees en The Kinks, maar schakelde later een kosmische versnelling hoger met Pink Floyd-achtige psychedelica en jazzy progrock. Kwam na de Islamitische Revolutie van Khomeini enkel nog aan de bak als componist van kinderliedjes, maar bleef onder een resem schuilnamen de censuur omzeilen en groeide uit tot cultfiguur.
ETHIOPIË: MULATU ASTATKE
De grondlegger van de ethio-jazz kende enkele jaren geleden een onverwachte comeback, onder meer dankzij regisseur Jim Jarmusch, die enkele van zijn composities als leidmotief monteerde in de film Broken Flowers. Jarmush ontdekte Astatke’s op Latijns-Amerikaanse en Afrikaanse ritmes gebaseerde, bezwerende jazzvariant via Ethiopiques, een Frans label voor traditioneel én westers besnaarde artiesten uit Ethiopië. Mulatu is nog actief, maar recente albums als Mulatu Steps Ahead halen zelden het betoverende niveau van zijn lp’s van eind jaren 60 en begin jaren 70.
EGYPTE: OMAR KHORSHID
De koning van de Arabische gitaar, een nationale held die in de jaren 70 niet alleen talloze Egyptische filmklassiekers instrumentaal begeleidde, maar regelmatig ook zelf het witte doek sierde. Khorshids unieke, zinderende speelstijl is het best te omschrijven als Dick Dale die buikdansend de Nijlrivier aandoet. Was twee jaar geleden de inspiratie voor The Freak Of Araby, een hedendaags eerbetoon door gitarist Sir Richard Bishop, wiens broer Alan de bezieler is van Sublime Frequencies, het Amerikaanse label waarvan de catalogus uitpuilt van antropologisch verantwoorde muziek.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
