Geen plek zo geschikt om een politieke tirade (of je broek) af te steken als de Academy Awards. Elk jaar zijn er dan ook wel enkele pikante schandaaltjes te rapen op de ceremonie. Enkele historische uitschieters. Door Dave Mestdach

1973 Marlon Brando

Brando, altijd wel aan te porren tot een geintje, weigerde zijn oscar voor zijn rol als Vito Corleone in de eerste episode van de Godfather-trilogie. Tijdens de ceremonie liet hij zich vervangen door de Apache-afstammelinge Sacheen Littlefeather, die er onder het nodige boegeroep een pleidooi hield voor een betere behandeling van de Native Americans door de Amerikaanse filmindustrie. Achteraf bleek het echter om een staaltje Brando-humor te gaan. Littlefeather bleek in werkelijkheid de Mexicaanse actrice Maria Cruz, en ongeveer even indiaans als een wigwam in Bellewaerde. Ook George C. Scott weigerde zijn oscar voor zijn titelrol in het oorlogsepos Patton.

1974 David Niven

Geen voetbalmatch of benefietavond die begin jaren zeventig kon worden georganiseerd zonder dat er even een streaker kwam binnenwippen. Ook de Academy Awards kregen in 1974 een naakte kerel over de vloer, net toen de geheel uit Britse stijfheid opgetrokken Sir David Niven een oscar moest overhandigen. Nivens vlijmscherpe repliek op het lillende mannenvlees: ‘Is het niet ironisch dat het enige applaus dat deze man in zijn hele leven zal krijgen, komt door zijn tekortkomingen bloot te geven?’

1978 Vanessa Redgrave & Paddy Chaveysky

Dat de sociaal geëngageerde Vanessa Redgrave haar oscar als beste bijrol (voor Julia) zou gebruiken om een politiek statement te lanceren, was geen verrassing. De felheid waarmee ze in haar speech te keer ging tegen de ‘zionist hoodlums’ en de onderdrukking van de Palestijnen was dat echter wel. Redgrave werd door het publiek van het podium gefloten en stante pede van Hollywoods voornamelijk door joodse producenten opgestelde A-List geschrapt. Ze kreeg nog diezelfde avond ook een pisnijdige sneer te incasseren van scenarist Paddy Chayevsky, die Redgrave duidelijk liet verstaan dat haar winst geen historische mijlpaal was en dat ze haar moment de gloire dus niet moest misbruiken voor haar eigen politieke agenda.

2000 Elia Kazan

Over de artistieke verdiensten van Kazan, regisseur van briljante evergreens als A Streetcar named Desire en On the Waterfront, valt nauwelijks te twisten. Over zijn verleden als klikspaan daarentegen. Kazan gaf in 1952 onder druk van het House of Un-American Activities de namen van collega’s vrij die al dan niet terecht werden verdacht van communistische sympathieën. Toen Kazan in 1999 alsnog voor een ere-oscar op het podium werd geroepen, stak er dan ook een storm van protest op, aangevoerd door Nick Nolte. Een zichtbaar geïntimideerde Kazan dook razendsnel opnieuw de coulissen in.

2003 Irak en Michael Moore

Het meest politieke jaar in de geschiedenis van de Academy Awards was ongetwijfeld editie 2003, toen de regering Bush op het punt stond om Irak binnen te vallen op zoek naar vermeende massavernietigingswapens. De rode loper bleef dat jaar dan ook in de kast, al bleef de ceremonie overstelpt door een bombardement aan vredesboodschappen en kritische bedenkingen. Dé splinterbom van de avond werd gedropt door satiricus, activist en documentairemaker Michael Moore die Bush openlijk hekelde voor ‘deze oorlog tegen een fictieve vijand om ficieve redenen’. Zijn nu al legendarische slotquote:

2004 Nipplegate en piraten

Terwijl de rode loper nog moet worden uitgerold, krijgt de Academy het al koud en warm tegelijk. En neen, niet omdat zowel Sean Penn ( Mystic River) als Charlize Theron ( Monster) een reële kans maken om op de bühne hun kritische zegje te doen. Wel omdat de independents de Academy momenteel rauw lusten na haar draconische maatregel om niet langer cassettes op te sturen naar de leden in de hoop daarmee piraterij tegen te gaan. Dat zorgde ervoor dat alle films op verschillende plaatsen moesten worden gescreend, wat uiteraard een bom geld kostte – alleen de grote filmstudio’s konden dat ophoesten. En dan hebben we het nog niet eens over de uitlopers van Nipplegate gehad, u weet wel: de getapete tiet van Janet Jackson die op één seconde tijd heel conservatief Amerika het schaamrood op de wangen joeg. Om dergelijke incidenten te voorkomen, besliste televisiezender ABC daarom om de ceremonie voor het eerst uit te zenden met een vertraging van vijf seconden, oftewel vijf Jackson-tieten. Een ongezien staaltje puritanisme en hypocrisie dat Sting, die op de affiche staat, hopelijk niet op ideeën brengt. Sting met ingetapete tepels… we krijgen er nu al nachtmerries van.

Door Dave Mestdach

Marlon Brando liet een Apache-afstammelinge zijn oscar in ontvangst nemen. Achteraf bleek het om een actrice te gaan.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content