Stappen tellen

Eerste zin Met mijn elleboog drukte ik op de liftknop.

In de jaren tachtig van de vorige eeuw schoot allesrijder Henk Spaan menige hoofdvogel af met satirische televisieprogramma’s als Pisa, Die 2 en Nieuwe koeien. Memorabele catchphrases – ‘Koud, hè?’ – bleven plakken, met pausparodie Popie Jopie scoorde hij ook bij ons een top 10-hit. Ruim veertig jaar lang was Henk Spaan Nederlands kampioen van het populaire werk, maar diep vanbinnen was hij altijd al literator. Spaan gaf op jonge leeftijd dichtbundels en kinderboeken uit, met Matthijs van Nieuwkerk richtte hij Hard Gras op, een literair magazine over voetbal. In 2014 debuteerde hij als romancier. Oude vrienden en De binnentuin werden eerder lauw onthaald, met Stappen tellen zet Spaan op 73-jarige leeftijd stappen vooruit. Daarin vertelt hij in kraakhelder en trefzeker proza het verhaal van Ed Wakker, ooit chef cultuur bij een grote Nederlandse krant, die druk doende is om de dood van zijn vrouw Lieke een plaats te geven. Ed, gedesoriënteerd in tijd en ruimte, sukkelt zo goed en kwaad als mogelijk naar het einde van zijn dagen. Maar het is een teder sukkelen. Spaan legt de lat niet bijzonder hoog, maar wat Stappen tellen mankeert aan literaire reikwijdte, maakt hij goed met enkele oprecht pakkende scènes en geestige observaties over de tijd waarin we leven. Het burleske slot van het boek is onbetaalbaar.

Stappen tellen ***

Henk Spaan, Ambo / Anthos, 192 blz., ?20,99.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content