SPOOKTACULAIR

Het griezelige survivalspel Daylight mikt op onvoorspelbare huiver en niet op goedkoop bloedvergieten, maar mist coherentie en afwerking.

ACHTERGROND

Met Daylight poogt de Amerikaanse ontwikkelaar Zombie Studios elementen uit enkele van zijn vorige titels te verenigen. Er is de lugubere griezel uit Saw: The Video Game (2009), er is het eerste-persoonsaanzicht uit Blacklight: Retribution (2013) en er is de tactiek uit de Spec Ops-shooterserie (1998-). Op het eerste gezicht geen wereldschokkende combinatie: F.E.A.R. (2005) had een vergelijkbare conceptuele cocktail, maar legde daarbij wel de nadruk op vuurgevechten en actie. Daylight pakt het eigenzinniger aan door doelbewust geweld te mijden en in te zetten op willekeurig gegenereerde schrikmomenten.

DOEL

Je kruipt in de huid van Sarah, een vrouw die met geheugenverlies ontwaakt in een troosteloos verlaten psychiatrisch ziekenhuis. De gangen, kamers, opslagplaatsen en kelders blijken behekst te zijn. Een mysterieuze radiostem belooft je de weg naar de uitgang te tonen als je in ruil de geheimen van de medische instelling blootlegt. Je enige hulpmiddel is een smartphone. Die fungeert als zaklamp en als navigatietool, in de vorm van een interactieve plattegrond van het complex. Voor het oplossen van puzzels krijg je ook nog toortsen en glowsticks ter beschikking, maar dus geen wapens.

VERSCHRIKKELIJK

Veel survivalhorrorgames slagen erin om je – zeker als je ze ’s avonds in een pikdonkere ruimte speelt – frequent de stuipen op het lijf te jagen, met jump scares en wat dies meer zij. Wanneer je echter het loodje legt en een sectie moet herspelen, is een tweede doortocht lang niet zo angstaanjagend, omdat het verrassingselement weg is. In Daylight worden de confrontaties met griezels, net als de labyrintische gangen en de kamers, willekeurig door de software berekend en in de game geplaatst. Dat maakt elke speelbeurt anders, maar zorgt er ook voor dat het spel geen logische structuur kent.

VERDICT

De onvoorspelbaarheid is de grootste troef van Daylight, maar meteen ook de grootste gimmick. Voor elke hartritmestoornis veroorzakende schrikscène zit er ook een oersaai en monotoon sluipmoment door kale omgevingen in de game. Met de sfeer en suspense zit het nog redelijk snor, maar er ontbreekt een rode draad, een boeiend overkoepelend verhaal dat alles samenhoudt, en doordachter gebruik van de unieke spelmechaniek. In deze vorm is het spel eerder een veelbelovende techdemo (Unreal Engine 4), en geen afgewerkte PS4-titel die zijn beloftes inlost of naar een hoogtepunt toewerkt.

DAYLIGHT

PC, PS4

ATLUS

GAMEPLAY ***

GRAFIEK ***

GELUID ***

DIMITRI DEWEVER