Jennifer Lynch is lang niet de enige die in het spoor van papalief aan het regisseren sloeg. Een overzicht van tien andere kinderen die hun vaders stoel overnamen.

Nick Cassavetes

Toen Nick Cassavetes met Unhook the Stars en She’s So Lovely zijn eerste regiestapjes zette, leek hij vastberaden het door zijn vader John uitgestippelde indiepad te bewandelen. Opvolgers The Notebook (onuitstaanbare melodraak), John Q (gepimpte tv-thriller) en Alpha Dog (‘ Larry Clark goes Disney‘) deden de maker van arthousepareltjes als Husbands, A Woman under the Influence en The Killing of a Chinese Bookie zich echter ongetwijfeld omdraaien in zijn graf.

Sofia Coppola

Na haar lamentabele acteerprestatie in The Godfather: Part III van vader Francis Ford, stortte Sofia Coppola zich op een carrière in de modewereld. Toch kon ze de lokroep van de zevende kunst niet weerstaan. Met The Virgin Suicides, Lost in Translation en Marie-Antoinette bouwt ze gestaag aan een hoogstpersoonlijk oeuvre waarin de songkeuze een belangrijke rol speelt. Francis fungeert steevast als producer, maar op de set is hij niet altijd even welkom: ‘Zijn advies maakt me alleen maar zenuwachtig!’

Jake Kasdan

Met de ondermaatse komedies Zero Effect, Orange County, The TV Set en Walk Hard: The Dewey Cox Story ligt Jake Kasdans lat wel heel laag. Zeker als je weet dat zijn vader Lawrence de scenario’s van Raiders of the Lost Ark, The Empire Strikes Back en Return of the Jedi schreef en bovendien achter de camera stond van de stomende neo-noirBody Heat, het puike ensembledrama The Big Chill en de entertainende western Silverado.

Samira Makhmalbaf

Als zowel je vader (Mohsen Makhmalbaf) als je stiefmoeder (Marzieh Meshkini) een toonaangevende figuur binnen de filmwereld is, is het niet verwonderlijk dat je zelf ook aan het regisseren slaat. Dat het met de Iraanse cineaste Samira Makhmalbaf zo’n vaart zou lopen, had echter niemand kunnen voorspellen. Haar langspeeldebuut The Apple maakte van haar de jongste Cannesinvité aller tijden – ze was 18 – en opvolgers The Blackboard, At Five in the Afternoon en Two-Legged Horse groeiden uit tot internationale festivalfavorieten.

Marcel Ophüls

In tegenstelling tot zijn vader Max – die bekend-staat om uitmuntend gestileerde fictiefilms als Caught, La Ronde en Lola Montès – maakte Marcel Ophüls naam als controversieel documentairemaker. In het in Frankrijk lange tijd verboden Le chagrin et la pitié toonde hij het ware gelaat van het Vichyregime en in het Oscarwinnende Hôtel Terminus: Klaus Barbie, sa vie et son temps documenteerde hij de levenswandel van de Slager van Lyon.

Rob Reiner

Net zoals zijn vader Carl ontpopte Rob Reiner zich al op jonge leeftijd tot een filmisch manusje-van-alles. Schrijven, acteren, produceren: hij doet het allemaal. Op regiegebied gooit hij het af en toe over een interessantere boeg. Terwijl papa gespecialiseerd was in platvloerse Steve Martinkomedies als The Jerk, The Man with Two Brains en All of Me, heeft Rob met This Is Spinal Tap, Stand by Me en The Princess Bride toch enig lovenswaardig werk op zijn naam staan.

Jason Reitman

Aanvankelijk ambieerde Jason Reitman een carrière als arts – niet onbegrijpelijk als je weet dat zijn vader Ivan verantwoordelijk is voor snertkomedies als Twins, Kindergarten Cop en Evolution. ‘Al snel besefte ik echter dat ik mezelf wat voorloog. Films maken zit in mijn bloed.’ Dat hij het er beter afbrengt dan zijn vader, werd duidelijk met het satirische Thank You for Smoking en het Oscarbekroonde Juno. Wordt verwacht: Up in the Air met George Clooney als een ‘ontslagspecialist’ die een miljoen frequent flyer miles probeert te verzamelen.

Jake Scott

Jake Scott is het ultieme bewijs dat de appel niet ver van de boom valt. Net zoals zijn vader Ridley leerde hij de stiel in de reclame- en videoclipwereld om zich daarna in de filmbranche te smijten. Bovendien bleek zijn langspeeldebuut Plunkett & Macleane aan dezelfde kwaaltjes – flinterdun verhaaltje, onoverzichtelijke actiesequenties – te leiden als het mindere werk van palief. Benieuwd of opvolger Welcome to the Rileys – met Sopranohoofd James Gandolfini en Twilight-ster Kristen Stewart – een andere kant van Jake zal laten zien.

Mario Van Peebles

Met een beetje goede wil zou je kunnen stellen dat Mario Van Peebles de ‘ black legacy‘ van zijn vader Melvin in ere houdt. Die laatste zette de filmwereld op zijn kop door met Sweet Sweetback’s Baadasssss Song de eerste zelfgefinancierde zwarte prent te draaien. Hoewel Mario’s films New Jack City, Posse en Panther met studiogeld gedraaid werden, focussen ze zich steevast op ‘ the black experience‘. Met Baadasssss! waagde Mario zich zelfs aan een docudrama over het productieproces van zijn vaders klassieker.

Michael Bay

Hoewel recentelijk DNA-onderzoek bewezen zou hebben dat zijn verhaal niet klopt, blijft testosteronfilmer Michael Bay beweren dat hij het bastaardkind is van legendarisch Hollywoodcineast John Frankenheimer. Een vergelijkende studie van hun oeuvre maakt zijn stelling nog twijfelachtiger. Bays migrainefestijnen Bad Boys en The Rock ontberen de visuele flair van Frankenheimers achtervolgingsklassiekers The French Connection II en Ronin. En in vergelijking met Birdman of Alcatraz heeft Pearl Harbor de diepgang van een kinderbadje.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content