Gillies MacKinnon met Iain Robertson, Clare Higgins, Ian McElhinney GB 1995 00.50 – BBC1

Flirten met Hollywood: het kan soms leerrijk zijn. Dat ondervond tenminste de Schotse regisseur Gillies MacKinnon. Na de Steve Martinfilm A Simple Twist of Fate keerde hij terug naar thuisfront Glasgow om er uit te pakken met Small Faces, een oprecht en grimmig portret over drie tienerbroers uit de working class die in de valstrik trappen van het bendegeweld. Hun verwarring, angsten, ontgoochelingen en door armoede ondergraven dromen vormen het hart van deze terugblik op het Glasgow van de jaren 60 met zijn troosteloze achterbuurten. MacKinnon schreef het scenario samen met zijn broer, met films als My Life as a Dog en Rocco e i suoi fratelli als referentie, maar ze putten vooral uit hun eigen ervaringen. Samen met het subtiele spel van jonge acteurs die nog nooit voor de camera hebben gestaan, geeft dat een authentiek cachet aan de film. We zien de gebeurtenissen door de ogen van de 13-jarige Lex, de jongste van de drie MacLeanbroers. Wanneer het koppige joch, geplet tussen de criminele en artistieke ambities van zijn respectieve broers, per ongeluk de leider van de Tongbende neerschiet, worden ze meegesleurd in een spiraal van geweld. Small Faces werd bij zijn release overschaduwd door de hype rond het hippe Trainspotting. Een kans om uw schade in te halen, want dit intense en zowel donker-komische als hard realistische verhaal verdient dubbel en dik uw aandacht.

UN DIMANCHE À LA CAMPAGNE *** Bertrand Tavernier, FR 1984. Tavernier won de regieprijs in Cannes voor dit lyrisch zomers tableau over de relatie van een bejaarde schilder met zijn kinderen en kleinkinderen in het Frankrijk van voor WO I. De luie, gemoedelijke sfeer tijdens die lange zondag op het landhuis in de buurt van Parijs – er wordt in de tuin gewandeld, thee gedronken, gedineerd en een uitstapje georganiseerd met een nieuwe wagen – wordt door cameraman Bruno De Keyzer met impressionistische zorg geborsteld. Maar het is het subtiele psychologische klimaat dat Tavernier weet op te roepen, dat zijn kracht geeft aan de film. Dit mooi geëvoceerd, droef-melancholisch en klassiek drama over familieverwikkelingen, kunst en gemiste kansen roept ook herinneringen op aan de cinema van Jean Renoir, maar heeft niet dezelfde impact (14.40 – France 3).

(L.J.)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content