FILM NOIR IN BITS EN BYTES. ROBERT RODRIGUEZ, FRANK MILLER, QUENTIN TARANTINO EN EEN BATTERIJ DIGITALE HIGHTECHAPPARATUUR; SAMEN VERWERKTEN ZE ‘Sin City’ tot de beste en donkerste stripverfilming sinds jaren.

ROBERT RODRIGUEZ & FRANK MILLER

met Bruce Willis, Mickey Rourke, Clive Owen, Jessica Alba, Brittany Murphy, Rosario Dawson, Benicio del Toro

Sin City **

Veel dieper dan het zwart-witte, hypergestileerde oppervlak graaft Sin City niet en bijwijlen raken we de stripwereld zelfs even moe. Zulke grieven zijn echter details in deze duistere en amusante portie pulp fiction. Sin City is ontsproten aan de greenscreens van regisseur Robert Rodriguez en is gebaseerd op de graphic novels van coregisseur, producent en coscenarist Frank Miller, de godfather van de postmoderne strip.

Wie houdt van sexy, levendige, verwrongen romantische en venijnige neonoir, weet waarheen. Stripfanaat Rodriguez vertaalt de rauwe rafelrandjes en de expressionistische stijl van de originele Millerboeken perfect naar het inktzwarte doek. Logisch, de flamboyante Texaan werd op de set geassisteerd door Frank Miller zelf, die in het verleden – en tot zijn grote frustratie – albums als Daredevil en Elektra in een wuft Hollywoodpakje gestoken zag. Ook Quentin Tarantino kwam op verzoek van zijn maatje Rodriguez – beiden werkten eerder al samen aan Desperado, Four Rooms en From Dusk till Down – enkele scènes inblikken.

Vrees geen belachelijke monsters, infantiele special effects of een in de gauwte bijeengeschraapt gangsterverhaal. Sin City is een razende en heerlijk brutale evocatie van een zondige, naar de film noir van de jaren veertig knipogende onderwereld. Knettergekke pederasten, corrupte flikken, vrouwelijke pooiers en op drift geslagen antihelden passeren de revue. De gewichtigste personages? Marv (Mickey Rourke), een getormenteerde gangster die de moord op zijn eendagsliefje wil wreken, Hartigan (Bruce Willis), een vermoeide detective die aan de vooravond van zijn pensioen een meisje uit de klauwen van een kindermoordenaar wil grissen, Dwight (Clive Owen), een hoofse hoerenloper, de sexy stripteaseuse Nancy (Jessica Alba) en Gail (Rosario Dawson), Sin City’s opperhoer die er niet voor terugdeinst om lastige klanten de ballen van het lijf te rukken.

Familievriendelijk vertier is Sin City zeker niet, maar daar was het Frank Miller ook niet om te doen. Zijn graphic novels zijn alle grijnzend melancholisch – drie ervan ( Sin City: the hard goodbye, The Big Fat Kill en That Yellow Bastard) werden uiteindelijk tot één film verwerkt. Toch deed Sin City het lang niet onaardig aan de Amerikaanse box-office, met een voorlopige recette van om en bij de 75 miljoen dollar. Ergo: 35 miljoen winst, want ondanks de plejade aan sterren – ook Nick Stahl, Elijah Wood, Benicio Del Toro, Brittany Murphy en Rutger Hauer laten hun gezicht zien – hoefde Sin City niet eens zo veel te kosten. Handig als je, zoals Rodriguez, alles in je eigen filmstudio inblikt, enkel digitaal werkt, de decors er achteraf met de computer aankleeft en als ‘cool dude’ staat aangeschreven bij Hollywood’s finest.

Toch nog één slotbedenking vóór u richting bioscoop stuift. Mocht Rodriguez – die met Sin City zijn beste film sinds zijn no budget-debuut El Mariachi aflevert – over evenveel goede smaak als creatieve huisvlijt beschikken, dan had de man allang een palmares bijeengefilmd dat zonder blozen naast dat van zijn beste buddy Quentin Tarantino kon worden geplaatst. Dave Mestdach

Dave Mestdach