De hoes (een jonge, dansende Tina Turner) mag opnieuw gezien worden, maar op de langverwachte opvolger van The Age of the Understatement (2008) gaan The Last Shadow Puppets gebukt onder verzadiging.
Er is veel veranderd voor Alex Turner sinds hij zes jaar geleden naar buiten trad met zijn door Scott Walker geïnspireerde hobbyproject The Last Shadow Puppets. Miles Kane was nog een nobele onbekende handlanger, Turner hees nog geen tequilashots met Josh Homme, en Londen was waar zijn Stella stond. Tegenwoordig resideert de frontman van Arctic Monkeys in het zonnige LA, vlak bij de Shangri La-studio’s van Rick Rubin, waar de opvolger van The Age of the Understatement voorbereid werd met producer/drummer James Ford en bassist Zach Dawes. De strijkersarrangementen vloeiden opnieuw uit de vingers van Owen Pallett, die de plaat inleidt met een op een filmset van Alfred Hitchcock geplukt boeket violen.
Wat volgt, zijn elf songs met een klankbord dat min of meer in het verlengde van The Age of the Understatement ligt: barokke pop, psychedelica, Lee Hazlewood-galm en James Bond-gitaren. Tijdens Sweet Dreams, TN modelleert Turner zijn vetkuif naar die van Roy Orbison, maar het resultaat is meer Las Vegas dan Texas. Met het op een murwe rockabillyriff slepende Used to Be My Girl toont hij nog eens zijn scherpe pen: ‘I’m a phoney, I’m a fake, a fraud and a snake / Give me all your love, so I can fill you up with hate’. Miracle Aligner is een briesje folkrock zoals The Everly Brothers ze uitbroedden. Maar er zijn ook songs die de – ironisch bedoelde? – albumtitel waarmaken. Zoals She Does the Woods en Pattern, prefab-Puppets dat blijkbaar iets te vlotjes door de kwaliteitscontrole raakte. The Element of Surprise voegt een vleugje funk toe aan de swagger van Turner en Kane, maar swingt vervolgens uit een flauwe bocht ter hoogte van Duran Duran.
Ze zijn Alex Turner gegund, de sea, sex and sun in de stad der engelen, maar er sluipt verzadiging in zijn teksten, zijn vocale tics en soms lui lijkende songconstructies. Het grauwe, kouwelijke Sheffield hield hem scherp en lenig, eigenschappen die sinds Humbug (2009) van Arctic Monkeys steeds minder prominent aanwezig zijn. En geef toe, veel songs heeft Miles Kane nog niet aan de eeuwigheid verloren. Ook klatergoud is in staat te verblinden, al sta je nog zo cool te wezen met een Ray-Ban op de neus. We wensen de heren beiden een druilerige paasvakantie toe.
THE LAST SHADOW PUPPETS ***
Everything You’ve Come to Expect
rock
Domino
DOWNLOAD
Miracle Aligner
Used to Be My Girl
Dracula Teeth
JONAS BOEL
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
