Hij kweekt koeien en schapen, en na de agriculturele dagtaak wijdt hij zich aan sinistere moordplots. De Schotse laatbloeier James Oswald heeft met inspecteur Tony McLean een nieuwe publiekslieveling geschapen.

Een gegeven hengst beoordeelt men niet aan wat eronder hangt. James Oswald (47) pleurde zijn eerste politiethriller drie jaar geleden gratis op het internet, en liefst 350.000 man liet zich die vrijgevige download wat graag welgevallen. Heb je de uitgeverijen eerst jarenlang vruchteloos afgedweild, moet je ze van de ene dag op de andere van je af meppen. Voor de hongerige krimimeute is het uiteraard makkelijker: die hoeft geen kosten-batenanalyses te maken, en heeft sowieso altijd gelijk.

Zo ook dus in het geval van James Oswalds eersteling Natuurlijke oorzaken, waarin politiedetective Tony McLean de gruwelijke seriemoordenaar in de boeien sloeg die zich – bijna vanzelfsprekend in het genre – ook aan zijn verloofde had vergrepen. Het Boek der Zielen, dat zich twaalf jaar later afspeelt, is het vervolg. Ook al verschalkt Oswald je eerst nog door McLean op een zaak van brandstichtingen in en om Edinburgh te zetten, telkens in historische panden die worden opgewaardeerd. Waaronder, jazeker, ook het adres waarop McLeans post aankomt.

Wanneer de onfortuinlijke held verneemt dat de zogenaamde kerstkiller die zijn leven zo heeft getekend in de gevangenis is doodgestoken, gaat hij zich er persoonlijk van vergewissen dat de schoft wel de grond in gaat. Case eindelijk zo closed als maar kan? Welnee, want alsof de duivel met zijn drietand zwaait, begint de dode sadist toch weer op identieke wijze slachtoffers te maken onder de jonge vrouwelijke stadsbevolking. Een copycat, of heeft McLean indertijd de verkeerde geklist?

Dat van die duivel mag u overigens letterlijk nemen. Want hoewel James Oswald zich lankmoedig schikt naar de verordeningen uit het politiethrillerreglement – de emotioneel beschadigde protagonist, de persoonlijke schuld die moet worden vereffend, de nurkse superieur met wie het constant botst – onderscheidt hij zich door een hang naar het bovennatuurlijke. Een monnik klampt McLean namelijk aan met de historie van een boek dat beheksende krachten zou bezitten. McLean wil er niet aan, de nuchtere lezer evenmin, maar doordat Oswald het zo behendig en gedoseerd uitspeelt, zullen beiden op het einde van de rit hun referentiekader enigszins bijstellen.

Ondanks zijn mystieke frivoliteiten is Het Boek der Zielen in de eerste plaats een vrij conventionele thriller in de noirstijl van Ian Rankin en Val McDermid. Los van de afgehaspelde subplot laat James Oswald weinig steken vallen. Integendeel: het zijn vondsten om Tony McLean aan die opgelegde sessies bij een streberige psychiater te onderwerpen, een journaliste met de eigenschappen van een piranha op zijn kuiten af te sturen, en van zijn relatie met forensisch onderzoekster Emma Baird een strompelende tocht door een bos doornstruiken te maken. Want een mens van vlees en bloed kniehoog in de penarie, dat willen we toch altijd weer gelezen hebben.

HET BOEK DER ZIELEN ***

James Oswald, Lannoo (oorspronkelijke titel: The Book of Souls), 360 blz., ? 19,99.

KURT BLONDEEL

CENTRALE ZIN : En er hing over het hele gebeuren ook iets irreëels, wat hem irriteerde.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content