Nog maar net deed hij menig hart sneller kloppen als de heroïsche Legolas in The Hobbit, of hij verbaast als pillenslikkende, alcoholverslaafde Zuid-Afrikaanse flik in het moordmysterie Zulu. Orlando Bloom over zijn twee vaders, zijn Hollywoodverleden en zijn nieuwe start. ‘Plots was ik damaged goods.’
Prestigieuze prijzen zal Zulu nooit winnen. Daarvoor is de toon te wisselvallig en het verhaaltje te dun. Niet verwonderlijk dus dat de Franse maar Engelstalige thriller tijdens het slotgala van het recentste filmfestival van Cannes op hoongelach werd onthaald. Toch zullen B-fans het smeuïge sfeertje weten te waarderen. Ook best genietbaar: de over-the-topacteerprestaties van Forest Whitaker en Orlando Bloom als twee doorgewinterde Zuid-Afrikaanse flikken die een reeks gewelddadige moorden moeten oplossen. De Lord of the Rings-elf – ondertussen 37 – is zelfs compleet onherkenbaar. Van de blonde lokken van Legolas is geen spoor. In de plaats krijg je zwarte haren, een afgetraind lijf en een wel heel doortastende blik.
‘Laten we eerlijk zijn: in de regel kom ik voor dit soort rollen niet in aanmerking’, lacht de hartenbreker uit de Pirates of the Caribbean-franchise. ‘De flik die ik speel, is aan lager wal geraakt en wordt gekweld wordt door zijn ex en hun zoon. Alcohol, pillen, noem maar op: hij is werkelijk van niks vies. Ik ben Jérôme Salle (de regisseur, die voordien Largo Winch verfilmde, nvdr.) ongelooflijk dankbaar dat hij me deze kans heeft gegeven. Bovendien ben ik enorm blij dat hij me gepusht heeft om alle clichés te vermijden. “Dit soort figuren hebben we al net iets te vaak in films gezien”, drukte hij me op het hart. “Vermijd de platgetreden paden. Ik wil dat je een mens van vlees en bloed van hem maakt.”‘
Voor een bijna-junkie oogt je personage wel heel gespierd.
ORLANDO BLOOM: Spiermassa kweken, was mijn enige optie om Orlando de acteur van me af te schudden en Brian de flik te worden. Zuid-Afrikaanse politieagenten zijn bijna allemaal reusachtige bodybuilders. Dat moet wel. Anders zouden de plaatselijke criminelen – een ultragewelddadig zootje ongeregeld – hen in hun gezicht uitlachen. Ik zal je twee geheimen toevertrouwen. Tussen takes door nam ik mijn zoontje Flynn op de rug en spurtte ik trappen op en af. Op die manier verbrand je in korte tijd ontzettend veel calorieën. Geheim nummer twee: doordat je veel vet verbrandt, blijft er alleen maar spiermassa over. Dat zorgt ervoor dat je er plots twee keer zo breed uitziet.
Nu je zelf over je familie begint. Je bent zelf Engelsman, maar wilde je dit project niet vooral doen vanwege de nalatenschap van je Zuid-Afrikaanse vader?
BLOOM: Mijn vader – of beter: de man van wie ik dacht dat hij mijn vader was – was een belangrijke antiapartheidsactivist. Hoewel hij stierf toen ik vier was, heeft mijn moeder ervoor gezorgd dat ik hem door en door ken. Uren heeft ze verteld over de illustere Harry Bloom en zijn belevenissen in Zuid-Afrika.
Maar hij was dus niet je biologische vader?
BLOOM: Toen ik dertien was, vertelde mijn moeder me dat Colin Stone, de man die zich na de dood van Harry mee over mij had ontfermd, in feite mijn biologische vader was. Hoe de vork juist in de steel zit, weet ik niet honderd procent zeker en ik hoef het ook niet te weten. Laat me het zo stellen: beide heerschappen waren opperbeste kerels. (lacht)
Je zei het daarnet zelf al: Zulu is niet het soort film waarvoor jij normaliter wordt gevraagd. Hoop je dat daar nu verandering in komt?
BLOOM: Dat zou een waar godsgeschenk zijn. In het begin van mijn carrière kreeg ik belangrijke rollen in twee megafranchises, Pirates of the Caribbean en The Lord of the Rings. Daardoor duwde Hollywood – én de rest van de wereld – me in het hartenbrekerhokje. Op dat moment leek dat een zegen. Men bood me fantastische rollen in nog fantastischer projecten aan. Maar dan flopten sommige van die films en was ik plots damaged goods. Heel Tinseltown begon in een grote boog om me heen te lopen. Vandaar dat ik enkele jaren in piepkleine producties heb meegespeeld. (zie kader) Misschien dat Hollywood me na Zulu een nieuwe kans geeft.
Peter Jackson heeft je in elk geval niet laten vallen. Hapte je onmiddellijk toe toen hij je vroeg om een jongere versie van Legolas neer te zetten?
BLOOM:Are you kidding me? We hebben het hier over Peter Jackson! Die man weiger ik niks. Toegegeven, het idee om een versie van een personage te spelen dat tien jaar jonger is dan de versie die ik tien jaar geleden vertolkte, maakte me ietwat zenuwachtig. ‘Misschien moet ik mijn pak van de vorige trilogie nog eens passen. Dan kunnen we pas echt lachen’, grapte ik regelmatig. Maar uiteindelijk was terugkeren naar Midden-Aarde een meer dan magische ervaring.
Criticasters morren omdat Legolas helemaal niet voorkwam in Tolkiens oorspronkelijke Hobbit-verhaal.
BLOOM: Och, laat die lui maar lullen. Peter kent Tolkiens wereld door en door. Hij wist dat de fans verlangden naar de terugkeer van een van de bekende personages. Anders zouden ze min of meer op hun honger blijven zitten. En geloof me: hij had overschot van gelijk. Als ik me op straat begeef, wordt ik opnieuw geconfronteerd met kinderen die spontaan ‘luchtboogschieten’ en volwassenen die enthousiast ‘Legolas!’ roepen.
ZULU
Vanaf 29/1 in de bioscoop.
DOOR STEVEN TUFFIN
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
