In de week dat het tweede seizoen van Scheire en de schepping van start ging op VIER hield bedenker-presentator Lieven Scheire een dagboek bij voor het Radio1-programma Nieuwe feiten. Op donderdag, een uurtje voor de eerste nieuwe aflevering op antenne ging, vertelde hij daarin een opmerkelijk verhaal over speerwerpers in de jaren tachtig. Tijdens de Olympische Spelen van 1984 in LA hadden die atleten namelijk iets te hard hun best gedaan: ze gooiden hun speren gemiddeld zo ver dat ze gevaarlijk dicht in de buurt van het publiek waren geland. Het IOC besliste daarom na afloop van die Spelen om het zwaartepunt van de officiële speren die tijdens wedstrijden gebruikt moesten worden een klein beetje te verleggen. Het gevolg: in de jaren na 1984 moesten speerwerpers zich erbij neerleggen dat ze plotseling gemiddeld twintig meter minder ver gooiden dan voorheen, ook al trainden ze even hard.
Het was de perfecte anekdote om het tweede seizoen van Scheire en de schepping in te leiden. Enerzijds omdat Scheire ermee verwees naar hoe de tv-makers van Woestijnvis er vandaag aan moeten wennen dat hun programma’s een pak minder kijkers halen dan vroeger, ook al steken ze er evenveel werk in en zijn ze kwalitatief even goed. Maar anderzijds ook omdat het verhaal over de onfortuinlijke speerwerpers perfect had gepast in Scheire en de schepping zelf, en je toch vooral gaat zitten voor dit programma om dat soort bizarre, onverwachte weetjes te ontdekken. De start van Scheire en de schepping II bevatte in ieder geval weer genoeg rariteiten om de honger op dat vlak te stillen. Van de Amerikaanse dierenopzetter Chuck Testa, wiens hilarische reclamefilmpje al even onnatuurlijk overkwam als de kadavers die hij onder handen had genomen, over het ruimteprogramma dat een ondernemende Zambiaan in de jaren zestig in zijn land uit de grond had gestampt tot de ‘olifantentandpasta’: de aflevering zat vol verhalen waarvan je je afvroeg waar de makers ze vandaan hadden gehaald en waarom je ze nog niet eerder had gehoord.
Het tempo zat bovendien zeer strak, het samenspel tussen Scheire en het panel (in de eerste aflevering Henk Rijckaert, Karen Damen, Wouter Deprez en Bart Cannaerts) zorgde voor erg grappige momenten en de finale – waarin de panelleden zichzelf moesten ‘besmetten’ met pluchen versies van allerlei bacteriën en virussen – was de perfecte, lichtvoetige afsluiter. Kortom: van alle programma’s die Woestijnvis/VIER de afgelopen maanden op de kijker heeft losgelaten, bevat het nieuwe seizoen van Scheire en de schepping de meeste inspiratie, humor en gezonde gekte. We hopen dan ook van harte dat de speer die Lieven Scheire nu uitgeworpen heeft zo dicht mogelijk landt bij die van een jaar geleden.
Elke donderdag, VIER
Meer bedenkingen op www.knackfocus.be/testbeeld
DOOR STEFAAN WERBROUCK
HET TWEEDE SEIZOEN VAN SCHEIRE EN DE SCHEPPING ZIT WEER VOL VERHALEN WAARVAN JE JE AFVRAAGT WAAR DE MAKERS ZE VANDAAN HEBBEN, EN WAAROM JE ZE NOG NIET EERDER HEBT GEHOORD.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
