Op de planken van een nieuwe voorstelling. Deze week: Gloria (in den hoge) van Compagnie Cecilia.
Een auto staat verloren in een moeras aan de Schelde. Vier personages komen elkaar tegen, vier levens kruisen elkaar. Aldus het verhaal van Gloria (in den hoge), de nieuwste voorstelling van Arne Sierens voor Compagnie Cecilia, in één beeld gevat. ‘De auto is een Oldsmobile Delta 88 Royale‘, zegt Sierens. ‘Een oude Amerikaan, gevonden bij een auto-opkoper. Ik heb niets met auto’s – ik heb niet eens een rijbewijs – maar ik heb wel iets met roadmovies. Die mythologisering van mensen die zich verplaatsen: werkt altijd. Met wat goede wil zou je Gloria een stilstaande roadmovie kunnen noemen. Ik heb tijdens deze voorstelling La Ciénaga ontdekt, een Argentijnse roadmovie van Lucrecia Martel. Een volslagen onbekende film, maar bij mij is hij vree blijven hangen. Topcinema, niet te geloven. De sfeer van die film zit nog in de voorstelling. Een innerlijke roadmovie: zo zou je Gloria kunnen noemen. Het is één lang gedicht van weggaan en terugkeren.
De mannelijke hoofdrol is voor Tom Vermeir, een man die wij vooral kennen als de gebakkebaarde zanger en gitarist van A Brand. ‘De laatste jaren heeft hij het wat rustiger gedaan om zich wat meer te concentreren op zijn muziek, maar hij is wel degelijk een acteur’, zegt Sierens. ‘En een zeer goede ook. Tom zat ook al in De pijnders en ik wilde graag nog eens met hem werken. Leen Roels ken ik dan weer van bij Tg Ceremonia (het gezelschap van de in 2010 overleden Eric De Volder, nvdr.). Ik had al langer het plan om eens iets met haar samen te doen. Het ziet er wel heel energiek uit, hoe ik ze hier sta te regisseren. Als ik een bepaalde emotie moet uitleggen, overdrijf ik graag. Spelen mag van mij heel lijfelijk en emotioneel en intuïtief zijn. Theater is vaak heel rationeel: met wat ik doe, wil ik daar toch een beetje tegenwicht aan geven.’
‘Vijf maanden repeteren is lang, ja, maar tegelijk ook niet. Het is niet dat we met een vaste tekst aan de repetities begonnen zijn. Ik had de naam Gloria (in den hoge) in mijn achterhoofd, ik wist dat ik nog eens met een kind wilde werken, ik had de auto als decorstuk, en ik had een Mexicaanse acrobate leren kennen die geen woord Nederlands sprak, maar van mij absoluut moest meedoen. Dat is alles waar ik vijf maanden geleden mee begonnen ben. Ik werk graag nogal improviserend met de cast en de mensen errond. Ik begin niet met een vaststaand concept, ik hou net van de diepte en het onbewuste dat ontstaat als je dat niet hebt. Het duurt wat langer op die manier, maar voor mij is dat noodzakelijk.’
DOOR HANS BOFFEL & GEERT ZAGERS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
