Op de planken bij de repetities van een nieuwe theatervoorstelling. Deze week: Ghost Road van LOD Muziektheater & Cie Artara.
Foto: Piet Goethals
REGISSEUR FABRICE MURGIA MUZIEK DOMINIQUE PAUWELS
GEZELSCHAP LOD MUZIEKTHEATER & CIE ARTARA
LOCATIE BIJLOKE, GENT REPETITIEDUUR 1,5 MAAND
PREMIERE 20/9 (ROTTERDAM), 25/9 (BRUSSEL). WWW.LOD.BE
In Ghost Road brengt muziekgezelschap LOD samen met Compagnie Artara een ‘ramptheaterstuk’ over steden die grotendeels leeg gelopen zijn. Het is een commentaar op de gevolgen van de financiële en economische crisis, waarvoor de Luikse regisseur Fabrice Murgia en componist Dominique Pauwels de inspiratie vonden tijdens een reis door Californië. ‘Fabrice kreeg het prille idee voor de voorstelling in 2010’, zegt Pauwels. ‘Toen is hij een maand lang langs de legendarische Route 66 getrokken, die bezaaid ligt met spookdorpjes en ontvolkte gehuchten. Vorig jaar zijn we dan samen terug naar Californië gegaan, in de streek van Death Valley, om er te bekijken hoe de crisis ervoor gezorgd heeft hoe sommige dorpjes helemaal leeggelopen zijn. Dat verval proberen we in Ghost Road te vatten aan de hand van het verhaal van een van de laatste bewoners van een stadje in het midden van de woestijn.’
De rol van ‘overlevende’ wordt gespeeld door Viviane De Muynck, actrice van Needcompany en een van de grote dames uit de theaterwereld. Zij legt een soort videogetuigenis af op de bühne, waarin ze haar herinneringen aan de vroegere bewoners en haar oude leven ophaalt. De Muynck krijgt wel ondersteuning van operazangeres Jacqueline Van Quaille, die fungeert als een soort ‘emotioneel geheugen’ van het hoofdpersonage, zegt Pauwels. ‘De herinneringen worden gebracht als opera-aria’s, met teksten die commentaar geven op hoe de oude vrouw zich voelt. Ghost Road gaat namelijk niet alleen over hoe het stadje in verval is geraakt, maar ook over hoe de vrouw zelf achteruitgaat: ze heeft het gevoel dat ze haar geheugen aan het verliezen is, wat het stuk een menselijke touch geeft.’
De aria’s die door Jacqueline Van Quaillie worden gezongen, behoren tot de beroemdste uit de operageschiedenis – Verdi, Mozart… – maar Pauwels heeft enkel de tekst overgenomen. Hij schreef er zelf nieuwe muziek bij, zodat die evergreens in een heel nieuwe context worden geplaatst. ‘Dat sluit aan bij het thema van de voorstelling’, aldus Pauwels. ‘Die aria’s behoren tot het collectieve geheugen van het publiek, maar krijgen een andere invulling, net de herinneringen van de oude vrouw. Nu, toen we begonnen met het stuk leek het me een fantastisch idee om beroemde aria’s aan te passen, maar ik heb mezelf al serieus vervloekt. Ten eerste is er het probleem dat je opera’s moet vinden die inhoudelijk passen bij de voorstelling, en dat was al niet gemakkelijk. En daarnaast moest ik die kleppers die iedereen in het publiek zal kennen ook nog eens een hedendaags jasje aanmeten. Ik hoop dat het resultaat geslaagd is, maar ik verwacht op zijn zachtst gezegd heftige reacties. (lacht)‘
DOOR STEFAAN WERBROUCK
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
